۱۳۸۸ آبان ۲۵, دوشنبه

زندگی در امریکا, تحقق رویاها

حتما همه شما در ذهن خودتان رویاهایی در مورد نوع زندگیتان دارید که برای رسیدن به آنها تلاش میکنید و یا لااقل با مرور آن در ذهنتان لذت میبرید. معمولا این رویاها دست نیافتنی به نظر میرسند مخصوصا با شرایط کشور ما.
میدانید رویای من چه بود؟ من همیشه وقتی که در ترافیک و دود و دم و بوق ماشینها گیر میکردم خودم را به دست رویا میسپردم و در ذهنم تصور میکردم که در یک کلبه زیبا در یک جای بسیار قشنگ زندگی میکنم که از کنار آن یک رودخانه میگذرد و من یک قایق چوبی دارم که هر موقع بخواهم با آن پارو میزنم و ماهیگیری میکنم و از سکوت طبیعت و صدای پرندگان لذت میبرم.
ولی هرچه زمان میگذشت و هر چه تلاش میکردم روز بروز از آنچه که در رویایم داشتم دورتر و دورتر میشدم. من همیشه میشنیدم که امریکا سرزمین فرصت ها و سرزمین تحقق رویاها است ولی هیچ وقت باور نمیکردم و این حرفها را مخصوص فیلمهای سینمایی و داستانها میدانستم. ولی من در این مدت سه سالی که به امریکا آمدم حتی به خیلی بیشتر از آنچه که در رویایم بود رسیدم.
اگر شما دوست دارید در میان جنگل و یا بالای تپه سرسبز زندگی کنید. اگر دوست دارید در یک خیابان شلوغ ولی تمیز و مرتب با مغازه های زیبا زندگی کنید. اگر دوست دارید بالای یک برج زندگی کنید و یا اگر دلتان میخواهد همچون سریال فرندز یا عده ای دختر و پسر همخانه شوید بدانید که با ورود به امریکا خیلی زود به رویاهای خودتان خواهید رسید.
شاید من در اینجا یک سوم ایران هم تلاش نمیکنم ولی کیفیت زندگیم حداقل ده برابر ایران است. محل کارم با خانه فقط 5 دقیقه فاصله دارد. ساعت 8 و نیم از خانه خارج میشوم و در یک کافه محلی که در پیاده رو صندلی دارد قهوه و صبحانه میخورم و ساعت 9 هم سر کارم هستم. از ساعت 12 تا یک برای نهار بیرون میروم و ساعت پنج هم تعطیل میشوم و بقیه وقتم برای خودم است. در این سه سال توانسته اتم آنقدر پول جمع کنم که بتوانم یک خانه کوچک در کرج بخرم چیزی که برای من در ایران از رویا هم رویاتر بود.
یک ویدیوی کوتاه که در روز چهارم جولای روز استقلال امریکا از پشت حیاطم گرفتم را برایتان میفرستم تا کمی حال و هوای زندگی در اینجا دستتان بیاید. متاسفانه دیر فیلم گرفتم و مراسم تمام شده بود چون دوستانمم آنجا بودند و زمانی که رفتند یادم آمد که فیلم بگیرم. بهر حال مهم نیست که تا چه زمانی بتوانم به این نوع زندگی ادامه دهم. برای من مهم این است که من به آنچه که همیشه آرزویش را میکردم رسیدم و از آن لذت میبرم. و مطمئنم شما هم میتوانید با آمدن به امریکا آنچه را که در رویایتان است تجربه کنید البته به شرطی که رویایتان منصفانه باشد!

امیدوارم که از متن و ویدیویی که برایتان فرستادم خوشتان آمده باشد.

۹ نظر:

  1. salam.
    man tehran zendegi mikonam.vaghean khoshbehalet ke ye hamchin zendegiee dari.bazam film o ax bezar.kheyli hal mideh.rasti e-mailetoon chiyeh

    پاسخحذف
  2. omidvaram hamishe khosh va movafagh bashid.agar emkan dare kami darbare ghavanin mohajerat be amrica benevisid.masalan agar madarike khodesh eghamat dare agar baraye farzandesh eghdam kone cheghadr tool mikeshe

    پاسخحذف
  3. matalebetoon kheili khoobe be darede man kheili mikhore man 5 mahe ke inja zendegi mikonam .goftehay shoma kheili khoobe kheili mitoone be man komak kone.kheili mamanoon

    پاسخحذف
  4. دوست محترم
    امیدوارم که بعد از 33 سال زندگی در امریکا نظرتون عوض نشه.
    من 33 ساله که اینجام و دکترای Molecular Biology از دانشگاه استانفورد دارم و استاد دانشگاه هستم. بنظر میاد که شما شیفته زرق وبرق آمریکا هستید ولی مطمئن باشید که این شیفتگی موقت است و واقعیت زندگی امریکا را هنوز تجربه نکرده اید.

    پاسخحذف
    پاسخ‌ها
    1. تو گوه خوردی بسیجی دروغگو.تو همه وبلاگها همین جمله را کپی می کنی فکر می کنی مردم خرند.تو اگه استاد استنفرد باشی مثل بت تورو می پرستند و اصلا سراغ وبلاگ ایرانی نمیای.

      حذف
    2. راست میگه این کس کش حتما پول نداره یه جای بد زندگی میکنه یا اصلا ایرانه و حسودی میکنه.

      حذف
  5. دوست عزیزم. شما هم واقعیت زندگی در ایران را تجربه نکرده اید.

    پاسخحذف
  6. منم با آقای ناشناس موافقم...... البته من هیچ وقت آمریکا نبودم اما اصلا خبرای خوشی دریافت نمی کنم از دوستان.....به هر حال امیدوام همیشه موفق باشی..

    پاسخحذف
  7. دلیل اینکه خبرای خوبی دریافت نمی کنید اینه که ما ایرانیا اصلا چشم نداریم ببینیم بقیه هم به جایی که ما رسیدیم برسن. اونجا دارن از زندگی لذت میبرن اما موقع حرف زدن با هموطناشون همش در حال نالیدنن.

    پاسخحذف

لطفا اگر سوال مهاجرتی دارید به تالار گفتگوی مهاجرسرا که لینک آن در پایین وبلاگ است مراجعه نمایید.
اگر جواب کامنت ها را نمی دهم به خاطر این نیست که آدم مهمی هستم و یا کلاس می گذارم و قیافه می گیرم بلکه فقط به خاطر این است که اعتقاد دارم آنجا متعلق به خوانندگان است و بدون دخالت و تصرف من باید هر چیزی را که دلشان می خواهد بنویسند.