۱۳۹۰ آذر ۲۱, دوشنبه

تصویب برنامه پنج ساله دوم



دیروز مدارک سیتیزنشیپی را آماده کردم و امروز باید آنها را پست کنم. گمان کنم حدود سه ماه طول بکشد که برایم زمان امتحان تعیین کنند و در مجموع بین شش تا هشت ماه هم کل مراحل آن طول می کشد. دارم برای پنج ساله دوم برنامه ریزی می کنم و به احتمال زیاد یک تغییر اساسی در کار و زندگی خودم خواهم داد. راستش یک پیشنهاد کاری از یک شرکت خوب در لندن گرفته ام و برنامه ام این است که برای چند سال امریکا را ترک کنم و به اروپا بروم. خانه ام را هم اجاره می دهم که خرج قسط خودش را در بیاورد و ممکن است با همین اداره فعلی هم صحبت کنم که اگر مایل بودند تا یک مدتی دو ساعت در روز به صورت از راه دور برایشان کار کنم. خوبی این کار این است که می توانم در لندن از ساعت پنج تا هفت بعدازظهر برای امریکا کار کنم که می شود نه تا یازده صبح که بهترین زمان برای رسیدگی به کار است. در برنامه پنج سال گذشته هیچ تبصره ای برای پس انداز کردن پول وجود نداشت و هدف اصلی فقط ماندن در امریکا و گرفتن پاسپورت امریکایی بود. برای همین من هم خیلی به خودم خوش گذراندم و با قایق و ماشین گران و سرگرمی های مختلف از خودم پذیرایی کردم. ولی در برنامه پنج ساله دوم باید پس انداز کردن پول و تشکیل خانواده در اولویت های بالاتری قرار بگیرند. اگر بخواهم  به کار و خانه خود در اینجا بچسبم  روز به روز تنبل تر می شوم و تغییر در زندگی برایم سخت تر می شود. معلوم نیست که تا ده سال دیگر هم این شرکت من را اخراج کند و آن زمان برای برنامه ریزی های من کمی دیر خواهد بود. مهم تر از همه این است که بزرگ ترین هدف من تا کنون طبق برنامه گرفتن پاسپورت امریکایی بوده است و با گرفتن آن انگیزه و هدف خودم را از دست خواهم داد. اگر هر چه زودتر هدف مهم دیگری برای خودم مشخص نکنم دچار پوچی و بی هدفی خواهم شد و زیبایی های زندگی خیلی زود رنگ خواهد باخت. مثل این است که شما به قله کوه دماوند بروید و همان جا بمانید و برنامه ای برای پایین آمدن و یا جابجایی به نقطه دیگری نداشته باشید. طبیعی است که خیلی زود شکوه و زیبایی مناظر آن قله از چشمان شما خواهد افتاد و دچار بی هدفی خواهید شد و حوصله تان سر خواهد رفت. گرچه یک تازه مهاجر باید تمام تمرکز خودش را بر روی برنامه های کوتاه مدت بگذارد ولی داستان مهاجرت با گذشت پنج سال و گرفتن پاسپورت امریکایی تمام نخواهد شد و یک تازه مهاجر قدم در راهی خواهد گذاشت که آخر آن تبدیل شدن وی به یک کهنه مهاجر است. یک مهاجر باید خصلت تغییر را در خودش نهادینه کند چون یک مهاجر همیشه مهاجر خواهد ماند و تغییر در زندگی یک مهاجر یک امر جدا نشدنی است. سکون در زندگی مهاجر یعنی افسردگی و دلتنگی برای زادگاه و یک مهاجر که برنامه ای برای تغییر در زندگی خود نداشته باشد خیلی زود فیلش به یاد هندوستان خواهد افتاد و انگیزه های خودش را برای زندگی از دست خواهد داد.

ولی برنامه پنج ساله دوم من از این قرار خواهد بود.
1- پس انداز ماهیانه حداقل دو هزار دلار.
2- تغییر شغل و محیط زندگی
3- بالاتر بردن مهارت های اجتماعی و مطالعه تخصصی زبان انگلیسی
4- بالاتر بردن دانش کاری و صعود در رتبه شغلی لااقل یک پله در پنج سال
5- تمرکز بر روی تشکیل خانواده و ازدواج
6- ادامه دادن بیمه بازنشستگی و پس انداز در برنامه 401k در امریکا.
7- حفظ کردن خانه و وسایل زندگی در امریکا.
8- اقدام برای گرین کارت همسر و بازگشت به امریکا پس از پنج سال.

این چکیده ای از برنامه پنج ساله دوم من است و البته به این معنی نیست که من حتما موفق خواهم شد همه این کارها را انجام بدهم ولی باید سعی خودم را بکنم تا پس از پنج سال به بالاترین درصد تکمیل آن برسم. خوشبختانه برنامه پنج ساله اول بسیار بهتر از پیش بینی من تمام شد که چندان هم بدبینانه تنظیم نشده بود. داشتن شغل در پنج سال گذشته کلید اصلی موفقیت در برنامه بود و بدون آن مجبور بودم که پس از اتمام برنامه سه ماهه اول و گرفتن گرین کارت و مدارک اولیه به آغوش وطن برگردم. در برنامه پنج ساله دوم دیگر از ماشین آوودی کیو فایو و یا بی ام دابلیوی اکس تری خبری نخواهد بود و زندگی لوکس تبدیل خواهد شد به یک زندگی متعادل و متوسط با هزینه های حساب شده. تنبلی و تماشای تلویزیون شصت اینج و بازی با پلی استیشن جای خودش را به مطالعه و دو ساعت کار اضافه در روز خواهد داد. به قول فرزانه برنامه پنج ساله دوم من برنامه ریاضت اقتصادی است! البته شدت این ریاضت تا زمانی خواهد بود که تشکیل خانواده دهم که احتمالا در اواسط برنامه پنج ساله دوم خواهد بود و پس از آن هزینه ها مثل هر خانواده دیگری معقول خواهد شد.

حالا با داشتن این برنامه خیالم راحت شد و دیگر دچار سردرگمی نمی شوم. هدفم مشخص است و به مرور آن را دنبال می کنم. اگر یک مهاجر چنین برنامه ای برای ادامه زندگی خود نداشته باشد در این مقطع به شدت به این فکر خواهد افتاد که به ایران برگردد. اگر هم نتواند به ایران برگردد و یا برگردد و پشیمان شود به افسردگی شدیدی دچار خواهد شد و به قول یکی از شما که نوشته بود وقتی که مهاجر پاسپورت امریکایی خودش را گرفت دیگر هدفی در زندگی ندارد و خودکشی می کند! بله دوستان این هم از برنامه بعدی من که گفتم بهتر است برای شما هم بنویسم. قسمت آخر داستان زرد را هم در نوبت بعدی برایتان می نویسم. اگر جاکش داشتم بیشتر کشش می دادم ولی خوب متاسفانه جایی برای کش دادن وجود ندارد.


۴۰ نظر:

  1. سلام

    فرقی‌ نمیکنه کجا,

    " پیوسته دلتان شاد و لبتان خندان باد "

    :)

    پاسخحذف
  2. آرش جان با خواندن برنامه ات یاد برنامه ریزی خودم برای درس خواندن افتادم:)
    البته نه اینکه بخواهم آیه یاس بخوانم ولی خدایی خندم گرفت. درست مثل اینکه به خودم می گفتم از فردا دیگه حتما درس می خوانم. مثلا آن قسمتش که گفتی می خواهی زبانت را قوی کنی ...
    به هر حال برایت آرزوی موفقیت می کنم.

    پاسخحذف
  3. خوشحالم که شهامت تغییر رو داری. چیزی که خیلی از آدما ندارن.
    این کار خوب در لندن عالیه. کلا من با زندگی در چند جای دنیا کاملا موافقم، چون همه جور زندگی رو می بینی و فکرت از حالا هم پخته تر میشه...
    ضمنا حس تنوع طلبی آدم هم ارضا میشه!

    امیدوارم یه همسر خوبم گیرت بیاد.

    موفق باشی

    پاسخحذف
  4. خدا خیرت بده بالاخره یه پست گذاشتی غیر از داستان کشدار زرد نسرین. کشش نداشتم دیگه. همش تو گودر اسکرول داونت می کردم.
    این اهدافتم خوبن. به نظرم گشت و گذار تو اروپا رو هم به لیستت اضافه کنی بهتر میشه.

    پاسخحذف
  5. my dear,yes you can plan your next 5 year objectives for work but not on personal level

    .

    پاسخحذف
  6. سلام
    آرش جان میتونی در مورد نحوه کارپیداکردن در لندن توضیح بدی. اونا تورو پیدا کردند؟

    پاسخحذف
  7. بابا افتادی تو سرازیری تازه یادت افتاده بری زبانت رو بلبلی کنی و چه می دونم زن بگیری و پس اندازکنی و بعد هم ی قرون دوزار کنی و او.......
    ولی خوب صد سال اولش سخته

    پاسخحذف
  8. پاشو جولو پلاستو جم کن خجالت بکش .برو دوش اب سرد بگیر حالت خوب میشه سری که درد نمیکنه دستمال نمیبندند.تو حتی نمیتونی شهرتو عوض کنه اون وقت میخوای بری لندن ..... .برو پلی استیشنتو بازی کن و حال کنه

    پاسخحذف
  9. آرش چزا اهداف بلندپروازانه تر انتخاب نمی کنی؟
    مثلا میتونی بری تو ساخت بازی های کامپیوتری و باری برای موبایل و مثلا یه شرکت کوچیک بزنی و وقتی کارت گرفت شرکت های بزرگ میان شرکتتو هر چه قدر دلت بخواد ازت میخرند.

    پاسخحذف
  10. آرش چزا اهداف بلندپروازانه تر انتخاب نمی کنی؟
    مثلا میتونی بری تو ساخت بازی های کامپیوتری و بازی برای موبایل و مثلا یه شرکت کوچیک بزنی و وقتی کارت گرفت شرکت های بزرگ میان شرکتتو هر چه قدر دلت بخواد ازت میخرند.

    پاسخحذف
  11. یه کم در مورد مواردی که باعث دیپورت شدن یه مهاجر مثل ازدواج صوری....توضیح بدین آقا ارش...ممنون ایشالا یه باربی خوشکل البته اصیل و با شعور گیرت بیاد

    پاسخحذف
  12. آرش برنامه خوبیه، اما من جای تو بودم میرفتم استرالیا نه انگلیس، راستی نکنه انگلیس خبریه؟ میخوای زن انگلیسی بگیری؟

    موفق باشی....

    پاسخحذف
  13. یادم رفت بگم بالایی منم....
    شهداد...

    پاسخحذف
  14. بابا چه دل خوشی داری

    پاسخحذف
  15. جناب بنده همانی ام که در پست گذشته سوالاتی کردم .
    من وبلاگ شما را فیلتر نکرده ام . من خودم 3 تا وبلاگ داشته ام که هر سه فیلتر شده است . من نه از دولت ایران حقوق می گیرم نه برای آنها کار می کنم .

    بنده 10 سال در لندن زندگی کردم که البته 7 سال آن مشغول تحصیل بودم . الان هم درحال نوشتن کتابی هستم که برای ان از همه جا اطلاعات می گیرم . به طور اتفاقی با اینجا آشنا شدم . قضاوت عجولانه کارخوبی نیست که شما هر مخالف خود را به چشم مقامات مملکتی ایران ببینید . خیر عزیز سعی کن به مخافانت با چشم دشمن نگاه نکنی .

    به هرحال فکر می کنم بحث بین ما بی فایده باشد چون یا شما جواب های واضحی نمی دهید یا من سوالاتم جالب و درست نیست که قانع نمی شوم .

    پاسخحذف
  16. bakoshti emare, nasrin chi shod

    پاسخحذف
  17. سلام.اقا من جزو خواننده های همیشگی وبلاگتم یه خواهش کوچولو داشتم ازت که اگه امکان داره بعد از هر پست یه کتاب خوب معرفی کن.

    پاسخحذف
  18. خوشا به حالت ای آرشی. خوشحالم برنامه 5 ساله اولت با موفقیت طی شد. برای ما هم دعا کن که اول راهیم حتی واسه برداشتن قدم اول هم مرددیم.یکی میگه به خاطر بچه باید برید یکی میگه نه چون بچه دارید نباید برید . مخ خودمون هم از بس فکر کردیدم ترکیده کمککککککککککککککککککککککککککککک. راستی اجاره خونت چقد میشه ؟
    anab

    پاسخحذف
  19. به دوستان عزیز:
    از لطف شما سپاسگزارم. نظرات و پیشنهادات شما را خواندم و آن را لحاظ خواهم کرد!

    به ناشناس که در پست گذشته سوال کرد:
    نوشته های شما چنان بود که گمان کردم الآن از بالای دیوار سفارت انگلیس دارید برایم پیام می گذارید! شما از کسانی دفاع می کنید که حتی تحمل دیدن نوشته های (شبه بسیجی) شما را هم ندارند.

    پاسخحذف
  20. دوباره به ناشناس پست قبلی:
    فقط به خاطر اینکه مردم معترض به تقلب انتخاباتی را بیکار خواندید نوشته شما را شیبه بسیجی نامیدم.
    "..بعد از انتخابات ایران پلیس ایران عده ای آدم بیکار رو دستگیر کرد و شما گفتید آنها حق دارند اعتراض کنند و پلیس نباید با آنها برخورد می کرده.."
    برخورد پلیس با معترضان یک مسئله است و استفاده از شیشه نوشابه و تجاوز به معترضان و کشتن آنها یک مسئله دیگر است. خودتان را به خواب خرگوشی نزنید عزیز من.

    پاسخحذف
  21. آرش جان اگه نظر منو بخوای, دوای درد مهاجرت همون مهاجرته.
    بجای اینکه مغز تصور کنه که باید حتما یه محدوده جغرافیایی خاص وطنش باشه و اون رو از بقیه جاهای دنیا متمایز کنه, بهتره که خودش رو چکیده ای از کل ذرات سیاره زمین تصور کنه و بدونه که اجداد اصلی اون در اصل کل طبیعته نه یک محدوده خاص از اون.

    به نظر من دلیل این کلاس بندی ها بر میگرده به شیوه کنترل و اداره اجتماعی انسانها، که برای راحت تر اداره کردن مجموع کل بشر، اون رو به وسیله ی مرز های فرضی به بخش های کوچکتری تقسیم کردن.
    برای مثال کشورهای پرجمعیت شرق آسیا در طول زمان درگیر مشکلات اجتماعی بیشتری نسبت به کشورهای کوچکتری بودند و این لزوم تقسیم بندی رو در بین گونه های جانوری می رسونه.

    برنامه ی من اینه هر چند سال یک بار محل زندگیمو تغییر بدم که ذهن مفهوم خاک مادری رو دوباره برای خودش تعریف کنه و بفهمه که کل کره خاکی خونه منه.

    پ.ن. من در مرحله ی دوم این قضیه هستم و تا حالا که مسائل خوب پیش رفته;)  

    پاسخحذف
  22. سلام آرش خان موسیو جان
    حیلی وقته ازت خبری نداشتم فقط اومدم بگم سلام و احوالپرسی و چاق سلامتی تا بعدا سرصبر پستتو بخونم.
    قربونت و پایدار باشی در 5 سال اول و دوم و سوم و...

    پاسخحذف
  23. سلام آرش جان
    من به عنوان یک مهاجر بالقوه می خوام از تجارب شما درس بگیرم و قبل از ورود به آمریکا برای خودم برنامه 5 ساله بریزم.

    من تو ایران فوق برق دارم از یه دانشگاه معتبر. با توجه به اینکه دکترا خواندن در آمریکا حداقل 5 سال طول میکشد اونم با فاند معمولی، با اهداف من در تضاد هستش چرا که علاقه ای به استادی دنشگاه ندارم.

    من هدف اصلیم اینه که بیام آمریکا هرچه زودتر برم سر کار و گرین کارد بگیرم.
    برای همینم میخوام بیام اونجا یه فوق دیگه بگیرم (2 سال) و بعدشم برم سر کار تا گرین کارد بتونم درخواست بدم. اونم نهایت بذاریم 3 سال من 5 ساله شغل دارم تو امریکا + گرین کارد، ولی اگه برم دکترا بگیرم تازه دوران دانشجوییم تموم شده و بی پول و بی کارم!

    می خواستم بدونم نظرت چیه؟ 2 سال درس خوندن تو آمریکا برای تقویت زبان و کسب مهارتهای لازم کافی هستش؟ بعدش برای فوق برق تو وضعیت الان آمریکا کار سریع پیدا میشه؟

    ممنون.

    پاسخحذف
  24. بستگی به خودت داره عزیزم. اگه دانشگاه خوب بیای توی آمریکا که در یک ایالت صنعتی باشه، امکان موفقیتت بالاست. از طرف دیگه تحصیل فوق راه مناسبی برای یاد گرفتن زبان نیست عزیزِ دل. بدون زبان مناسب حرفی برای گفتن نخواهی داشت و چیزی هم یاد نمیگیری توی دانشگاه. اون زبان آموزی ماله لیسانس و دبیرستانه. Gradute Level مربوط میشه به یادگیری چیز های دیگه ای غیر از زبان.

    پاسخحذف
  25. راستی این قضیه ی 2+3=5 بیش از حد رویاییه. شاید استثنا هم باشه، اما اولا اینکه عملا امکان چنین تحقق چنین هدفی وجود نداره و دوما اگر با همچین هدفی برای تحصیل بیای اینجا، بعد از همون ترم اول برمیگردی. اینجا دانشگاه مثلِ ایران شوخی نیست. اینجا باید واقعا عاشق علم باشی! وگر نه خود آمریکاییها رو با چوب بزنی سمت فوق و دکتری مهندسی نمیان. شوخی ندارن با کسی.

    پاسخحذف
  26. سلام آرش جان
    در ابتدا از شما کمال تشکر را دارم
    شما مثل یک معلم دلسوز آنچه را که می دانستی بدون هیچ چشم داشتی و توقعی اونهم رایگان در اختیار هم وطنان خودت قرار دادی ازت ممنونم مرسی.
    آرش جان نمی دونم شما وقت این رو داری که به سوال های بی جواب من که از هرکسی که می پرسم یا به دلیل ذیغ وقت قادر به پاسخگوئی نیستن یا اینکه آنقدر بنده را حقیر و ناچیز میشمرند که به سوال هایم شاید حتی نگاهی هم نیاندازند.
    اما نا امید نمی شم و اینبار از شما می پرسم باشد که شما بتوانی بنده را یاری کنی.
    حتی اگر هم نتوانی باز هم ازت ممنونم.
    آرش جان من مهندسی کامپیوتر گرایش نرم افزار می خونم قبلش بگم وبلاگ پربارت را خوب مطالعه کردم.
    من در دوره لاتاری گرین کارت امریکا برای سال 2013 ثبت نام کردم،می دونم شانس برای همه مساوی و اصلا هم معلوم نیست که قبول بشی،اما دیدی شدیم بالاخره باید برای هر دوحالتش برنامه ریزی کنیم اینو خودت بهمون یاد دادی.
    انشاءالله که همگی برنده شویم بعد از برنده شدن چه ایالتی رو برای منی که رشته و تخصصم کامپیوتر هستش و قصد ادامه تحصیل رو هم تا هرکجا که بشه رو دارم،پیشنهاد می کنی؟
    خودم نظرم ایالت واشنگتن شهر پلمن و دانشگاه ایالتی واشنگتن هستش،اما دلم می خواد واقعا شما راهنماییم کنی مثلا ایالت کالیفرنیا دانشگاه برکلی چطوره؟
    شرمنده اگر زیاد شد ولی ناچارم و فقط به غیز ار خداوند شما دوستان هستید که ما چشم امید داریم که بتوانید حداقل کمکی به ما بکنید.
    دوستدار ابدی و همیشگی شما و راه شما:محمد
    بی صبرانه منتظر پاشختون هستم در همینجا.

    پاسخحذف
  27. راستی آقا آرش عزیز عذرخواهیه بنده را بپذیرید که جنابعالی را با اسم کوچک خطاب کردم.
    جناب آرش خان(چی بگم آخه که احترام را هم حفط کرده باشم ('; )
    بهمن سال 91 مهندسیم رو می گیرم انشاءالله و درسم به پایان می رسد
    دوتا سوال دیگر هم مانده بود ببخشید!
    1-شنیدم که جواب لاتاری بین اردیبهشت و مرداد سال 91 میاد از اینرو سال 2013 می شه 92.
    کسی که در لاتاری 2013 برنده می شه باید 91 بره امریکا اگر بهش ویزا دادن یا 92 ؟آخه شندیم از وقتی که ثبت نام می کنی و برنده می شی ، 2سال طول می کشه که بری این درسته؟یعنی من سال 90 ثبت نام کردم چه ماهی از سال 92 اگر بهم ویزا دادن می تونم برم؟.
    -----------
    2-آرش خان عزیز من و امسال من مشمول هستیم و پایپورت نداریم،تحقیق کردم که با نامه از دانشگاه می تونیم به مدت 20 روز برای سفرهای توریستی و تفریحی از کشور خارج شیم البته با گذاشتن ودیعه 15میلیونی،که اگه تو اون 20 روز بتونی بری امریکا که دیگه نمی تونی برگردی به خاطر 6ماهی که باید آنجا در سال باشی و آن ودیعه مالی ثبت و ضبط می شه.
    اما می گن اگه تواون 20 روز بتونی از یه دانشگاه اونجا پذیرش بگیری هم ودیعه مالیت سرجاش می مونه و دوسال می تونی اونجا تحصیل کنی ، هم تو اون دوسال گرین کارتت رو می گیری،به نظر شما این عملی هستش؟؟؟

    پاسخحذف
  28. بهElecMan
    به نظر من برنامه شما منطقی به نظر می رسه... درس فوق خوندن تو خارج هم تاحالا کسی رو نکشته وخيلی ها هم هستند که از دانشگاههای آمريکا مدرک فوق و .. دارند اما خيلی بارشان نيست...
    توصيه من اين هست که کار فوق ليسانستان توی زمينه های هات ... مثل مهندسی پزشکی باشه که برای پيدا کردن کار دچار مشکل نشين. تو همون دو سال فوق ليسانس می تونين با زندگی با همخانه ای انگليسی زبان... عضويت در کلوپهای ورزشی دانشگاه يا پيدا کردن دوست دختر (اگه بلوند قد بلند آمريکايي نشد مکزيکی يا چینی الاصل قد کوتاه)و ...زبانتونو به اندازه ای تقويت کنين که در پيدا کردن کار کمتر دچار مشکل بشين...
    يادتون باشه که الان مهندسای برق آمريکايي زيادی بيکار هستند که هم زبان و هم تجربه بيشتری از شما دارند اما کار در يک زمينه جديد که توش دست کم هست می تونه باعث بشه يک شرکتی شما رو انتخاب بکنه.

    من خودم دکتری مهندسی مکانيک دارم از کانادا و توی نروژ کار می کنم البته نه کاری که خيلی ازش راضی باشم. که تاحدودی به دليل کم اعتباری دانشگاههای کانادايي (دانشگاه بريتيش کلمبيا در اين مورد) و قديمی بودن و کم رونق بودن رشته ای هست که تحصيل کرده ام.
    م. ع.

    پاسخحذف
  29. دانشگاه بریتیش کلمبیا یکی از بهترین دانشگا های دنیا هست.

    پاسخحذف
  30. دانشگاه بريتيش کلمبيا يکی از بهترين دانشگاههای دنيا پس از ام آی تی، برکلی، استففورد، ويرجينيا تک، يو سی ال آی، کل تک؛ راتگرز، جانزهاپکينز و تورنتو هست. اما همکلاسیهای من که از از ام آی تی يا استنفورد فارغ التحصيل شده اند الان در دانشگاههای معتبر آمريکا استاد دانشگاه هستند درصورتيکه آن تعداد از همکلاسيها و هم دانشگاهی هايم که از دانشگاه بريتيش کلمبيا فارغ التحصيل شده اند تنها توانسته اند در دانشگاههای ديگر پست داک بگيرند يا به ايران برگردند. متاسفانه اخلاقی که در کانادا رايج هست اين هست که خودشان را بهترين در دنيا بدانند بدون آنکه دليلی برای ادعايشان داشته باشند. تعداد برندگان جايزه نوبل يا جوايز مشابه در دانشگاه بريتيش کلمبيا خيلی کمتر از دانشگاههایي مثل استنفورد و برکلی هست و در سطح دانشگاههای ايالتی آمريکا هست... و تعداد انگشت شماری هم که دارند (به جز يک نفر) از دانشگاههای ديگر به يو بی سی منتقل شده اند.
    م.ع.

    پاسخحذف
  31. م.ع., شما چى خوندى؟

    پاسخحذف
  32. خوب، ديدم... مهندسى مكانيك.

    نكته اينه كه شما اگه ميتونستى برى ام آی تی، برکلی، استففورد و... ميرفتى. پس حدت همون قدر بود.

    پاسخحذف
  33. به ناشناس بالايي:
    من اگر چيزهايي را که الان می دانم پنج سال پيش می دانستم حتما به يکی از اين دانشگاههایي که گفتيد می رفتم چون از يکی از آنها پذيرش دکتری داشتم...اما به خاطر اجتناب از دردسرهای ويزای دانشجويي برای آمريکا در آن موقع و تکيه کردن به جملاتی مانند "دانشگاه بريتيش کلمبيا يکی از بهترين دانشگاههای دنياست" از افراد کم تجربه اما پر ادعا، تحصيل در اين دانشگاه را انتخاب کردم.

    هدف من از نوشتن اينها، نه تبليغ خودم هست نه توهين به شما، بلکه کمکی ناچيز به دانشجويان جوان هست. البته اين را هم اضافه کنم که اگر بهترين دانشگاهی که يک شخص می تواند از آن پذيرش بگيرد يک دانشگاه کانادايي باشد هيچ عيبی ندارد که به جای خواندن دکتری در ايران به اين دانشگاه بيايد چون به هرحال تجربه کار و زندگی در کانادا در کنار منابع موجود برای تحقيق از قبيل کتابخانه و آزمايشگاه و دسترسی به مقالات از همه دانشگاههای ايرانی بهترهست، اگرچه بعضی از استادهای دانشگاههای ايرانی از بعضی از استادهای دانشگاههای کانادا خيلی باسوادتر و حرفه ای تر هستند. همچنين اگر در زمينه های مورد نياز کانادا، از قبيل نفت و گاز و پتروشيمی يا کامپيوتر و مخابرات و بيو تکنولوژی کار کنند باز هم امکان موفقيت آتی بيشتری خواهند داشت.

    پاسخحذف
  34. دانشگاه هاروارد رو از لیست جا انداختید. ویرجینیا تک جز تاپ ها نیست.
    شما حتما رزومه ی خیلی قوی داشتین که تونستین از دانشگاهی مثل برکلی یا استنفورد یا ام آی تی پذیرش بگیرین. رزومه ای مثل معدل بالا-نمرات جی آر ای و تافل بالا و ... شاید هم شما در دبیرستان المپیادی بودین.
    موفق باشین.

    پاسخحذف
  35. باز جمع رویا بافان جمع شد! آخ آخ که تو 1 سالی که من مدیر اپلای ابرود بودم چه میکشیدم از دست این جماعت ...
    بابام جان، شما بیا از UofT مدرک بگیر! آخرش میگن یارو از کانادا مدرک داره! در ثانی کسانی که اینجان میدونن، واسه کار غیر آکادمیک گرفتن مهمترین چیز سابقه ی موفق کاری داشتنه . اینهایی که میگین رویا و خیال و قصه ی موفقیت های پسرِ صغرا بنداندازه !
    نمونه ی بارزش همین آرش. شما اگر از دانشگاه خوب آمریکا هم شاید نتونی جاب ایشون رو بگیری.

    پاسخحذف
  36. Nashenase balaee: Kamelan bahat movafegham va damet garm

    پاسخحذف
  37. پسرِ صغرا بندانداز در کانادا!

    LOL

    پاسخحذف
  38. این نظر توسط نویسنده حذف شده است.

    پاسخحذف
  39. سلام ارش این سربازان گمنام امام زمان در مخابرات وی پی ان ها رو کند کردن یا بیشتر ای پی ها رو بستن فقط اومدم یه سلامی بهت بکنم انشالا که همیشه تو زندگیت موفق باش.امروز دلار از برکت حکومت ناب محمدی 1540 تومن بود این حروم زاده ها بلا نسبت تر زدن به خودشون از ترس سقوط امروز تو بانک بودم یکی از همون بیسجی ها (انسانهای نعاندرتال)داشت به یارو بانکیه میگفت: مملکت زیر بار این تحریم داره کمرش خورد میشه و مینالید که واسه نظام هم خوب نیست.من از شنیدم این جمله خیلی خر کیف شدم که این بی شرفا دارن به پایانشون نزدیک میشن بعد که رفتم دم باجه به کارمنده گفتم یارو انگار خیلی ناراحت بود بانکیه هم بهم گفت انشالا خبر مرگه همشونو بیارن.واقعا دلم نمیخواد جای اینها باشم روز سقوط.سر کلاس دانشگاه وقتی میبینم بچه ها با چه جراتی سر تا پای این نظامو میشورن و این دین زورکی رو میشورن میزارن رو دیوار واقعا به اینده ایران امیدوار میشم و دیدن استادایی که به زحمت جو کلاس رو کنترل میکنن که حرفا تند تر نشه بخصوص این نسل جوون تر از ما.درود که همه جوون های ایران که مایه غرورند.
    راستی یه رفیق کلیمی گل هم دارم به اسم اسحاق یه شراب توپ اورده داریم با هم میخوریم.یه پیک هم میزنیم به سلامتی ارش خان گل گلاب.
    جاوید از اصفهان

    پاسخحذف
  40. gheid saving doros hesabi dar UK ro bezan. shakhshan ba mahi 4000 pounds (taghriban USD7500) daramad be zor mitonam 1000 pounds pas andaz konam; tax 20-40%, national insurance 10%; na machin daram va na tafrih doros hesabi mitonam beram bara in ke betonam chizi save konam. kholaseh inja hame chi kheili geroneh nesbat be US. hesabi amar begir vah; calculations anjam bede ghabl az tasmim nahai gereftan.

    پاسخحذف

لطفا اگر سوال مهاجرتی دارید به تالار گفتگوی مهاجرسرا که لینک آن در پایین وبلاگ است مراجعه نمایید.
اگر جواب کامنت ها را نمی دهم به خاطر این نیست که آدم مهمی هستم و یا کلاس می گذارم و قیافه می گیرم بلکه فقط به خاطر این است که اعتقاد دارم آنجا متعلق به خوانندگان است و بدون دخالت و تصرف من باید هر چیزی را که دلشان می خواهد بنویسند.