۱۳۹۲ تیر ۲۱, جمعه

در بلاد غربت



بزک نمیر بهار میاد, کمپزه با خیار میاد, احمدی میره حسنی میاد, کلید به دست از راه میاد. السون و ولسون, رفتن تو کار پستون, اون یکی ممه رو برده, این یکی پسش آورده. میگن رنگش بنفشه, میگن خوش آب و نقشه. میگن که نون میاره,  سر سفره مون میزاره.

من و داداشم و بابام و عموم, سگ دو زدیم سی سال تموم. دویدیم و دودیم, جز وعده هیچی ندیدیم. ولی حاجی چی؟ ویلای سفید, پورشه سیاه, پول زیاد, واه واه واه!  می گفت بیا رشوه بگیر, نه نمیام نه نمیام. می خوای بریم اختلاس کنیم؟ نه نمیخوام نه نمیخوام. 

اتل و متل توتوله, حالم الآن چه جوله. دور کلام قرمزی, موهام همه وزوزی. دویدم و دویدم, به امریکا رسیدم.  خونه من چه زیباست, میان دشت و صحراست, چه گلهای قشنگی, مرغابی خوش رنگی, به به چه حالی دارم, شور و صفایی دارم, شب که میرم تو خونه,  دل میگیره بهونه. 

نون و پنیر آوردم, گوشه دل رو بردم. وضعم شده چه عالی, شدم گنده باقالی. ولی دلم تو باغ نیست, خورجین روی الاغ نیست. هیچ چیزی حال نمیده, آخه دل و دماغ نیست. این ور دلم, اون ور دلم, پشت دلم, روی دلم,میره به سوی کشورم. ترسم همش به اینه, برم جام تو اوینه! 


۱۰ نظر:

  1. واقعا با حال و خنده دار بود. مخصوصا اون تیکه محمود و حسن کیلید ساز !

    پاسخحذف
  2. عالی بووووووووووود همسر گرامی :)

    پاسخحذف
  3. فقط یک نابغه ی نوشتن میتونه همچین متن هایی بنویسه

    پاسخحذف
  4. یعنی اومده بودم بعد چند ماه اینجا یه سر بزنم و با خودم گفتم ای بابا آرش که دیگه پست نمیزنه بیام چیکار، ولی الان سورپرایز شدم!!!
    نخونده خواستم اول تشکر کنم. من برای اینکه بخوام بیام آمریکا پست هات رو هیچ وقت نخوندم! بلکه چون خیلی شیوا و شیرین خاطره تعریف می کنی آدم لذت می بره پست هات رو می خونه! امیدوارم ادامه دار باشی :):):)
    اارادتمند همیشگی- ش.د

    پاسخحذف
  5. چقد دردناک بود :( دلم گرفت

    پاسخحذف
  6. كجا بودي داداش!دلمان تنگ شده بود:)))))منم از اون طرفداراي پر و پاقرص شمايم!

    اون آخراش گفتي دلت لك زده!!!!!؟واقعا لك زده!؟جان من:))؟مسخره كردي ارش عزيز؟!بابا بي خيال!!انقدر مارو از اهدافمان دلسرد نكن

    منم تو ده سال آينده به يكي از كشورهاي مشترك المفاسد ميخوام خودم رو برسونم و يك نفسي تازه كنم!:))

    حداقل بگذار اين روياي معصومانه من لكه داره نشه!:)))))

    ارادتمند همه «ناشناس»:))))

    پاسخحذف
  7. دوباره برگشتی دمت گرم. نکن از این کارا. حرف نگفته زیاد دارم نسل ماها دل پری داریم هر آرزویی که داشتیم تو این سرزمین به اصطلاح وتن تبدیل به یاس وناامیدی شد دیروز برنامه پرتره صدای آمریکارو رو دیدم خانم لیلی افشار بود دلم خیلی گرفت که چرا بعد از این زحمت کشیدن ونت زدن تو این مملکت ما یه دانشگاه درست وحسابی نبود که برم موسیقی بخونم ویه رشته ایی خوندم که اصلا هیچ وقت علاقه به اون نداشتم .خوب مردم ساده لوح ما فکر میکنن با عوض شدن یه به اصطلاح ریس جمهور چیزی عوض میشه.ببخشید بی ربط نوشتم خیلی دلم گرفته.

    پاسخحذف
  8. بابا بلند شو داداش بيا ايران ! تا كى مى خواى آمريكا بمونى ؟ احساس نمى كنى كه به يه جاى ديكه از اين كره خاكى تعلق دارى ؟ اصلا برنامه براى بازكشت به ايران در سال هاى آينده دارى يا مى خواى تا آخر عمرت آمريكا بمونى ؟ اكه دوست داشتى در نوشته هاى بعديت يه اشاراتى هم به اين قضيه بكن ،

    پاسخحذف
  9. هاهاها
    شاهکار..حرف نداشت.

    نگار

    پاسخحذف
  10. این مدت که نمینوشتی. داشتی تمرین شاعر شدن میکردی ؟؟ :D

    پاسخحذف

لطفا اگر سوال مهاجرتی دارید به تالار گفتگوی مهاجرسرا که لینک آن در پایین وبلاگ است مراجعه نمایید.
اگر جواب کامنت ها را نمی دهم به خاطر این نیست که آدم مهمی هستم و یا کلاس می گذارم و قیافه می گیرم بلکه فقط به خاطر این است که اعتقاد دارم آنجا متعلق به خوانندگان است و بدون دخالت و تصرف من باید هر چیزی را که دلشان می خواهد بنویسند.