دوست دختر در امریکا

اصلا باورم نمی شود که امروز جمعه است. هفته پیش بسیار سریع گذشت و هفته نسبتا شلوغی هم بود. امشب قرار است که به مناسبت تولد یکی از دوستان همخانه ام به یک مهمانی برویم. اگر چیز جالبی برای تعریف کردن داشت حتما گزارش تفصیلی آن را برایتان می نویسم. خیلی از شما علاقه دارید که در مورد روابط دیپلملاتیک برایتان صحبت کنم برای همین قبل از اینکه میتینگ های روز جمعه ام در شرکت شروع شود به طور مختصر مطالبی را برایتان می گویم.

من خوب می دانم که شما دوستان جوانی که در ایران هستید چه تصوری از امریکا دارید. وقتی که من ایران بودم, فکر می کردم که وقتی که از هواپیما پیاده شوم چند تا دختر خوشگل بلوند می آیند و هر کدام زیر بغلم را می گیرند و با خود می برند. البته ناگفته نماند که پروازی که من با هواپیمایی KLM داشتم بسیار خلوت بود و در هر ردیف فقط یک مسافر نشسته بود برای همین من با مهماندارهایی که سرشان بسیار خلوت بود صحبت می کردم و یکی از آنها هم با من زیادی رفیق شده بود. همین مسئله خیالات من را تشدید کرد و پیش خودم گفتم که سالی که نکوست از بهارش پیداست و اینجا که اینطوری باشد دیگر وای به حال خود امریکا!!!

البته ماجرای داخل هواپیما هم جالب است و بعدا سر یک فرصت دیگر برایتان تعریف می کنم که در آنجا بین من و آن مهماندار خاص چه گذشت. البته ناگفته نماند که من در آن زمان تسلط بسیار کمی به زبان انگلیسی داشتم و این اولین سفر خارجی بود که من به کشوری به غیر از دوبی می رفتم. در ضمن من کمی برای ورودم به امریکا اضطراب داشتم. این ها را می گویم که بی عرضه گی خودم را توجیه کنم! نکته دیگر این است که از چند سال قبل, همسرم از من دور بود و زندگی خودش را از من جدا کرده بود و رفته بود پی زندگی خودش. اگر به غیر از این بود من اصلا به آن مهماندارها نگاه هم نمی کردم و یا اینکه لااقل کمتر نگاه می کردم! یا اینکه اگر هم بیشتر نگاه می کردم, بی غرض نگاه می کردم. خوب حتی اگر هم با غرض نگاه می کردم, کاری نمی کردم و در نهایت اگر که کاری هم می کردم حتما پشیمان می شدم و طلب استغفار می کردم!

وقتی که به امریکا آمدم, به مرور زمان متوجه شدم که تصورات من در این زمینه هم مثل دیگر زمینه ها چندان واقعی نبود. در روزها و ماه های اول ورودم به امریکا, شانس هایی به من روی می آورد که حتی دیگران هم تعجب می کردند و همه به من می گفتند که تو خیلی ناشکری می کنی چون در امریکا از این خبرها نیست و پیدا کردن دوست دختر خیلی مشکل است ولی من گمان می کردم که آنها چرت و پرت می گویند و من هر زمانی که اراده کنم می توانم با هر دختری که بخواهم دوست شوم.

البته چون من مثل یک توریست بودم و حرف زدنم هم خیلی محدود بود مجبور بودم که فقط از کلمات خاص استفاده کنم و بروم سر اصل مطلب. ولی بعد ها که دایره اطلاعات انگلیسیم گسترش پیدا کرد, به همین نسبت هم شانس دوست شدنم کمتر شد چون در اوایل اگر کسی حتی می گفت که من از تو خوشم نمی آید من اصلا متوجه نمی شدم و فکر می کردم که می گوید من از تو خیلی خوشم می آید!!! در ضمن وقتی تمام دخترها به من لبخند می زدند نمی دانستم که این کار در امریکا یک امر عادی است و فکر می کردم که آنها عاشق من شده اند!

نکته دیگر این بود که من گمان می کردم که در امریکا روابط دیپلماتیک بسیار عادی و پیش و پا افتاده است و من از هر کسی که خوشم بیاید می توانم به سادگی یک سفارتخانه تاسیس کنم و دیپلماسی فعال را با ارسال سفیر آغاز کنم. خوب اگر از همه جا بی خبر باشید این کار امکان پذیر است و ممکن است شما در پیاده رو از کسی خوشتان بیاید و به او پیشنهاد دیپلماتیک دهید و او هم قبول کند. ولی به مرور زمان وقتی که با محیط امریکا آشنا می شوید, اعتماد به نفس شما در این مورد کم می شود و این کار برای شما تقریبا محال می گردد. سپس شما پیش خود فکر می کنید که در ایران کار شما برای دوستی دیپلماتیک بسیار آسان تر بوده است زیرا لااقل شما به زبان آنها تسلط داشتید و می توانستید توجه آنها را جلب کنید. وقتی که چشم شما بسته باشد و به شما بگویند این میله را بگیر و مستقیم برو به سادگی میروید ولی اگر که چشمتان را باز کنند و شما ببینید که بر روی تیرآهن طبقه دهم راه می روید, راه رفتن برای شما بسیار دشوار می شود.

اگر پسر هستید و می خواهید که یک اطاق را در یک خانه ای اجاره کنید که چند تا دختر خانم هم در آن زندگی می کنند, گمان می کنید که آنجا بهشت است و می توانید هر شب با یک نفر روابط دیپلماتیک داشته باشید. خوب آرزو بر جوانان عیب نیست ولی وقتی که وارد ماجرا می شوید در می یابید که قضایا دقیقا آن طوری نیست که شما فکر می کرده اید. اگر شانس بیاورید و با یک نفر از آنها دوست شوید, تازه پیامدهای آن شروع می شود و در بهترین حالت چشم باز می کنید و می بینید که مجبور هستید اجاره اطاق و تمامی مخارج او را هم پرداخت کنید. در واقع اگر در امریکا شما با یک نفر ازدواج کنید, مخارج آن بسیار کمتر از آن است که شما با یک نفر به طور موقت دوست شوید.

پس کم کم یاد می گیرید که از روابط دیپلماتیک با کسانی که به نوعی با آنها روابط مالی دارید دوری کنید اگرنه داد و ستد شما تحت تاثیر روابط دیپلماتیک قرار گرفته و ملغی می گردد. مثلا یاد می گیرید که با همخانه و یا همکار مستقیم خود روابط دیپلماتیک برقرار نکنید زیرا جمع

و جور کردن آن بسیار سخت می گردد. بله در امریکا اگر با یک دختر خانم به رستوران بروید هر کسی پول خودش را حساب می کند ولی این فقط تا زمانی است که روابط شما عادی باشد. در ضمن پول رستوران در مقابل آن چیزی که بعدا پیاده خواهید شد بسیار ناچیز است بنابراین اگر شما پول میز را پرداخت نکنید فقط حساب خودتان را سنگین تر کرده اید و باید چند برابر آن را در جایی دیگر پرداخت کنید و در ضمن تبعات روحی و روانی آن را نیز متقبل شوید!

در امریکا یک اصطلاحی وجود دارد که می گوید پول با من حرف می زند. پس هر چیزی را حسابی است متناسب با آن. که وجودش ممد حیات است و نبودش نه مفرح ذات! همینطوری هم یلخی نیست که سرمان را بیاندازیم پایین و یاعلی مدد گویان برویم تو. بله آقاجان باید که گره جیب مبارک را شل کرده, تا بلکه فرجی حاصل شود و دل یار بدست آید. بعد از یک مدت هم ممکن است که دو دو تا چهارتا کنید و راههای بسیار ارزان تری را برای خودتان پیدا کنید!!!

البته وقتی که پای عشق در میان باشد همه چیز فرق می کند. آنگاه هر دو طرف با رضایت قلبی هر چه را که دارند برای یکدیگر خرج می کنند و با هم زندگی می کنند. البته باز هم حساب و کتاب در جای خودش محفوظ است ولی لااقل به روابط دیپلماتیک وابسته نیست و صرفا جهت اشتراک مخارج زندگی به کار می آید. وقتی دو نفر عاشق باشند و زندگی مشترک تشکیل دهند, رسم بر آن است که هرکدام از آنها به نسبت تواناییهای خودش بار مخارج زندگی را به عهده می گیرد.

البته دوستی های زمان نوجوانی هم متفاوت است و آنها برای کسب تجربه ممکن است با یکدیگر روابط دیپلماتیک برقرار کنند. ولی در امریکا هرگونه روابط دیپلماتیک یک بزرگسال با یک فرد زیر هجده سال غیر قانونی است و تعرض محسوب می شود. بنابراین حاج آقایی

که در سن پنجاه سالگی تجدید فراش کرده است و دختری شانزده ساله را به همسری برگزیده است, اگر به امریکا بیاید مجرم شناخته شده و یکراست راهی زندان می گردد. خوب امریکایی ها کمی بی سواد هستند و فرق تجاور شرعی و تجاوز غیر شرعی را نمی فهمند و نمی دانند که با یک ورد و یا یک تکه کاغذ می شود به طور شرعی و قانونی به هرکسی تجاوز کرد.

خوب من دیگر می روم دامن کشان, شما هم رنج تنهایی چشان!