این وبلاگ هفتگی می شود

شنبه شب یکی از دوستانم من را به یک مهمانی خانوادگی ایرانی دعوت کرد و من تقریبا پس از دو سال در یک جمع ایرانی قرار گرفتم. گرچه خانواده خیلی خوبی بودند ولی زیاد به من خوش نگذشت چون همه آنها با هم فامیل بودند و من کسی را نمی شناختم. دیگر نمیدانم چه می خواهم چون نه در جمع ایرانی به من خوش می گذرد و نه در جمع امریکایی. شاید هم دوست دارم که در جمع فامیل و دوستان خودم باشم تا با آنها احساس راحتی و صمیمیت کنم.

یکشنبه هم با قایق بادی رفتم ماهیگیری و چند ساعت را بر روی آب گذراندم. این کار در حال حاضر بهترین تفریح و سرگرمی من است که می تواند من را راضی نگهدارد و به من آرامش ببخشد. البته طبق معمول ماهی نگرفتم ولی بودن در قایق و با امواج آب بالا و پایین رفتن به قدر کفایت لذت بخش است.

یک رایوی اینترنتی هم خریدم که به اینترنت وایرلس وصل می شود و می توان با آن به رادیوهای کشورهای مختلف و ایران گوش کرد. چند ساعتی را هم با آن ور رفتم و کانال هایی را که دوست داشتم در یک لیست مشخص قرار دادم تا هر زمانی که خواستم بتوانم آنها را پیدا کنم. امروز هم که دوشنبه است و دوباره به سر کار آمدم.

اینجا مد شده است که آقایان ریش بلند می گذارند و چند تا از همکاران من ریششان مثل ملا عمر شده است. به نظر من که زشت است ولی برای خودشان خیلی جذاب و جالب است. امروز و فردا جلسات آموزشی متعددی دارم که مجبورم در آنها شرکت کنم و نمی توانم چیزی را برای شما بنویسم. هر چند که دیگر عقلم هم به چیز جدیدی قد نمی دهد.

از آنجایی که این وبلاگ مهاجرتی است من سعی کردم مطالبی را بنویسم که به درد کسانی بخورد که قصد مهاجرت دارند. در لابلای آن کمی هم از زندگی خودم نوشتم و کمی هم شاید ملاط آن را کم و زیاد کرده باشم که خواندن آن جذاب تر شود. گرچه حکایت همچنان باقی است ولی از شما اجازه می خواهم که نوشتن یک مطلب جدید را از یک کار روزانه به یک کار هفتگی تغییر دهم تا بتوانم مطلبی را بنویسم که ارزش خواندن داشته باشد.

یک وبلاگ دیگر را هم درست خواهم کرد که در آن مطالب روزانه غیر مهاجرتی را بنویسم. بدین طریق کسانی که در راه مهاجرت هستند و به این وبلاگ می آیند تا مطالب آموزنده را در این ارتباط بخوانند, وقتشان با خواندن مطالب نامرتبط تلف نخواهد شد.

پاینده باشید