سه شنبه صبح هم گذشت

این سرویس های امنیتی دنیا هم خیلی خنگ و ابله هستند. آخر این همه که من دارم جوانان مملکت را اغفال می کنم لااقل یکی نمی آید یک دو ریالی کف دست من بگذارد. به قول آقایان مهرورز شده ایم نوکر بی جیره و مواجب اجنبی! شما یک چند هزار دلار به من بدهید که من پیش پرداخت خانه ام را بدهم قول میدهم که طوری همه جوان های کشورم را اغفال کنم که فردایش همه بار و بندیلشان را جمع کنند و به امریکا بیایند. خلاصه من کاظم پول لازم. فردا نگویید که نگفته ام! شما ویزا و بلیط آنها را صادر کنید راضی کردن آنها هم با من است. من ده هزار دلار بابت اغفال, پنج هزار دلار بایت نشر اکاذیب و سه هزاردلار هم بابت تشویش اذهان عمومی می گیرم. یعنی شما فقط با پرداخت هجده هزار دلار سه قلم اجنبی گری درجه یک اعلا دریافت می کنید آنهم مثل هلو که با آدم حرف می زند! تازه در کنار همه اینها تهاجم فرهنگی هم برایتان مجانی در می آید. به خدا اگر همه جا را بگردید قیمتی ارزان تر از من پیدا نمی کنید!

امروز خیلی خوشحال هستم چون بالاخره نامه بانک را گرفتم و امیدوارم که خانه را تا دو یا سه هفته دیگر تحویل بگیرم. این خانه خریدن من هم مثل ماجرای کفش های میرزا نوروز شده است و هر کسی که به من می رسد می گوید هنوز خانه نخریدی؟ خوبی من این است که بر خلاف خجالتی بودن در امور دیپلماتیک در کارهای دیگر بچه پررو هستم و از رو نمی روم. آنقدر پیگیری می کنم و موی دماغ می شوم تا بالاخره کارم راه بیفتد. اگر کارم در جایی طولانی تر از زمانی شود که قول داده اند شروع می کنم به فرستادن نامه و فکس و ایمیل و همزمان پیگیری تلفنی. در واقع آنها را بمباران می کنم تا اینکه کارم را انجام دهند. البته الآن پس از چهار سال زندگی در امریکا یاد گرفته ام که تمام مکاتبات و مکالماتم را با خونسردی و نهایت احترام انجام دهم. در امریکا داد و بیداد کردن و هوار کشیدن و غرغر کردن بی فایده است و تنها چیزی که خیلی موثر است فقط پیگیری است. تمام ادارات در امریکا موظف هستند که به تمام ایمیل ها و نامه های شما تا قبل از مهلت رسمی جواب دهند.

امروز صبح تقریبا آن همخانه جدیدم که خانم مسنی است را با التماس از دستشویی کشیدم بیرون. فهمیدم که بیشتر جلوی آینه خودش را بزک می کند. حالا قرار شد که همخانه ام یک آینه برای اطاق او نصب کند که برای دیدن خودش مجبور نباشد بیست و چهار ساعته به دستشویی برود. بنده خدا اگر خارج از دستشویی باشد زن خوبی است. شغلش هم یک چیزی در مایه های مرده شوری است. البته در بخش اداری امور دفن و کفن کار می کند. خوشبختانه در این زمینه هم یک پارتی پیدا کردیم و دیگر مشکلی از این بابت نداریم. دیشب یک نخ سیگار برای من آورد و گفت که پیدا کرده است. فکر کنم از روی لب یک مرده برداشته باشد چون طعم ریش و سیبیل می داد!

من مجبورم که پستم را همینجا ببندم چون باید به یک جلسه خسته کننده بروم.