این آخر هفته هم خوب بود و من به کارهای عقب افتاده ام رسیدم. کمی نظافت کردم و یک مقداری هم به دریاچه رفتم و با قایقم دور زدم. البته هوا برای این کار چندان مناسب نبود و باد شدیدی می وزید. قایق من هم مثل پر کاه بر روی موج ها بالا و پایین می رفت و آب به شدت به درون قایق و بر روی من می پاشید. البته من این وضعیت را خیلی دوست دارم چون به من احساس هیجان دست می دهد و خودم را ناخدای یک کشتی می پندارم که باید از طوفان ها بگذرد و خودش را به مقصد برساند! معمولا آب و هوای تابستان این مناطق بسیار مطبوع و خنک است ولی اگر باد بوزد شما باید با کاپشن بیرون بروید که سردتان نشود. اگر هوا خیلی گرم باشد من با مایو سوار قایقم می شوم و در جایی آن را متوقف می کنم و به درون آن می پرم. پس از اینکه مدتی شنا کردم بر روی قایقم دراز می کشم تا با نور آفتاب خشک شوم. پوست من طوری است که بجای اینکه در زیر آفتاب سیاه شوم سرخ می شوم و پس از مدتی دوباره پوستم سفید می شود. بنابراین هیچوقت نمی توانم خودم را برنزه کنم ولی دراز کشیدن در زیر نور آفتاب را اگر هوا کمی خنک باشد دوست دارم.
مادربزرگم از چهارسال پیش تا کنون خیلی پیرتر شده است و مادرم تلفنی به من گفت که دیگر او مثل چهارسال پیش سرحال نیست و نمی تواند راه برود. می دانم که باید خیلی زود خودم را برای مرگ چندین نفر از کسانی که دوستشان دارم و نقش موثری در زندگی من داشته اند, آماده کنم. این یک بخش از فیلم زندگی من است که من هنوز نصف آن را دیده ام و هر چقدر که به بخش های پایانی آن نزدیک تر شوم این صحنه ها نیز همچون صحنه های قبلی خواهند آمد و خواهند گذشت. بودن من در امریکا و یا ایران نیز هیچ تغییری در این ماجراها ایجاد نخواهد کرد ولی این یکی از مشکلات مهاجران است که ناگهان در می یابند که عزیزانشان مرده اند بدون اینکه آنها را به اندازه کافی دیده باشند. ممکن است در زمانی که یکی از عزیزان یک مهاجر مرده است و همه ناراحت هستند آن مهاجر از همه جا بی خبر در حال خوشگذرانی در یک مهمانی است و بعدها که این خبر به گوش او می رسد دیگر کسی نیست که این خبر برایش تازگی داشته باشد و احساس تنهایی او دو چندان خواهد شد.
خوب اصولا امروز زیاد سرحال نیستم و بهتر است که بیش از این حال شما را نگیرم. ولی شاید بد نباشد که بعضی از روزهای اینچنینی را هم بنگارم تا زندگی من برای شما ملموس تر باشد.
آرش عزیزم میفهمم کاملا حالتو این حال تمامه ما آدمای غربت نشینه منم ماه پیش مادرو تو این غربته لعنتی واسه همیشه از دست دادم فقط میتونم بگم میفهممت اما همینه رسمه زندگی سهمه ما هم همین بوده شاید
پاسخحذفمثل همیشه عالی و معرکه
پاسخحذف:)
من چقدر خوشبختم که همه چی آرومه !
پاسخحذفاینو باید 100 بار خوند ! خداروشکر که وضع آمریکا داره بهتر میشه من چقدر بدبختم که توی ایران موندم ! :)))))
از این نوشته ات خیلیخ وشم اومد
پاسخحذفجالب بوددددد
چون به من احساس هیجان دست می دهد و خودم را ناخدای یک کشتی می پندارم که باید از طوفان ها بگذرد و خودش را به مقصد برساند!
تا حالا به این موضوع فکر کردی که مراحل زندگیت جابه جا شده ! اون زمان که ایران بودی و سنت کمتر از الان بود تو یه مرد متاهل بودی و در واقع تشکیل خانواده داده بودی . مثل بقیه مردا کار میکردی ، همسرداری میکردی. اما حالا که سنت بالا بر رفته داری مثل یه پسر مجرد زندگی میکنی . تازه داری دنبال یه دوس دختر(برندا) میگردی . تو ایران خیلی از آدما اینجوری هستن مثلا یه پسر اول زن میگیره بعد یادش میافته که بره دانشکاه یا گواهی رانندگی بگیره یا مثلا پولشو پس انداز کنه که خونه بخره!! بعضی از همکارای من که همسن من یا کوچیکتر هستن یکی دوتا بچه دارن تازه فهمیدن مدرک تحصیل لازم دارن و باید برن دانشگاه ! باز خوبه که تو بچه نداری
پاسخحذفهومممممم...
پاسخحذفخوشبين باش آرش جون. شايد يه دفعه يه منبع رمانتيك و ديپلماتيك توپ كه همكارت نيست پيدا كردي. يا كلي دوستهاي باحال.
آينده روشنه. شايد لاتاري بردي. تو آمريكا هرگونه خوش‌شانسي ممكنه.
خوبیش اینه که تصمیم ها زود گرفته می شه. منظورم اینه که اگه بدونید برای هم مناسب نیستند (حالا به هر دلیلی) زود کنار می کشن. مثل اینجا نیست که بگند حالا این که از هیچی بهتره! باشیم تا ببینیم چی می شه!
پاسخحذفما آرش رو در همه وضعیت ها دوست داریم ، همش نمی شه که ما رو بخندونی!
پاسخحذفچقدر پستت غمناک بود آرش!منظورم اینه که با غم نوشته بودی.
پاسخحذفایشاا... زودتر سرحال شی!
هر چی مطالب رو میخونم سیر نمیشم.از ته قلب برای من هم دعا کن که بیام اوجا.از زندگی اینجا خسته شدم.زندگی تکراری.هر روز مثل هم...
پاسخحذفمی خواستم اینبار من یه چیزی بنویسم که بخندی. نمیشه که همش تو به ما حال بدی. باور کن لحظات سختی بوده که هیچ کس نمی تونسته منو از اون حالت ناراحتی و مصیبت رها کنه ، ولی تو با وبلاگت این کارو کردی و باعث شدی برای مدتی شاد باشم. ولی هر چه قدر به خودم فشار آوردم و زور دادم ، دیدم که نخیر! نمیشه ! از کوزه همان برون تراود که در اوست. خلاصه به این نتیجه رسیدم که ازت بخوام اگه این چرت و پرتی که نوشتم رو داری می خونی ، خودت الکی بخندی. چون یکی از پستهای مورد علاقه من ، پست "غم پرستی نزد ایرانیان است و بس." می باشد و دوست ندارم حالا که در حالت غیر آرشی هستی ، نازت کنم و بگم : هییییی انشاالا درست میشه!
پاسخحذفراستی آرش ، به خاطر نوع پوستت حتما از کرم ضد آفتاب استفاده کن.
مثل همیشه ساده و خوب بود ولی از نوشتت کاملا معلومه که امروز اون آرش همیشگی نیستی
پاسخحذفخوش بگذره!
پاسخحذفو البته آرش هم بلد است غمگین باشد... می دونی آرش عزیز، من به این نتیجه رسیده ام که غم خیلی وقتها دست خود آدم نیست: خودش میاد و خودش هم میره، پس زیاد محلش نزار این مهمون ناخونده رو.
پاسخحذفمطمئن هستم مادر نازنین که بیان پیشت، حال و هوات خیلی بهتر میشه ...
شوشو : حالا كه اتفاقي نيفتاده فعلا حالشو ببر؛همه دغدغه هايي داريم ؛فرق نداره تو ايران يا خارج ايران؛مثل هاري هالر كتاب هرمان هسه بايد تو رو محكوم به قهقهه و هزل دنيا كرد؛
پاسخحذفآقا آرش
پاسخحذفنگران نباش.امیدوارم دلت بازشه و از ته دل برات آرزو میکنم که به خواسته ی دلت برسی
حق یارتون
"کسی که بینایی را خلق کرده است، یقینا بیناست . یک کور نمی تواند بینایی را خلق کند. پس او تو را می بیند. از او کمک بخواه"
دکتر حسین الهی قمشه ای
به نظرم مثل تو یک آدم جاکش و دیوث و خالی بند بیش نیستی که معلوم نیست اصلا اونجا هستی و اگر هم باشی چه غلطی می کنی. یک روز الکی می گی عکس پارتی دیشبه. بعد که می فهمی ریدی و خر خودتی و عکس واسه 2 سال پیش است سریع عوضش می کنی و از کف بودن ملت ایران استفاده می کنی و یک سری اراجیف تحویل ملت می دهی. وسطهایش هم با جاکشی ایده های مارکیستی و لامذهبی و ... را سعی می کنی ترویج کنی.
پاسخحذفمن که از همون اول گفتم که آرش جاسوس امریکا است شما باور نکردید.
پاسخحذفوقتي حالت گرفته اس آدم دلش مي گيره انگار دادي يكي ديگه به جات نوشته. اميدوارم زود بهتر شي
پاسخحذفزندگی حکمت اوست، زندگی دفتری از حادثه هاست، چند برگی را تو برگ می زنی و مابقی را قسمت
پاسخحذفراستی راجع به امریکا ، خوش خبر باشین
پاسخحذفممنون
:)
بزرگترین مشکل مهاجرت همینه که گفتی. زمانی که جا میندازی. بچه هایی که بزرگ میشن ؛ بزرگترایی که پیر میشن و پیرایی که جاشون خالی میشه و تو همه را از دست میدی!... از همه مهمتر لحظات مسشترک شادی و یا غم با عزیزانت را هم از دست میدی! گاهی فکر می کنم ارزشش را داره؟!!!
پاسخحذفمطالبت مثل قبلا جذاب نیست
پاسخحذفخاک توی سرت که برندا رو نکرده از دست دادی، اقلا یه دست حسابی میکردیش بعد بی خیالش میشدی، تو هم مثل دائی شهرامت هستی.
پاسخحذف