گزارش چند روزه

از اینکه برای خریدن کادو به من کمک کردید و نظر خودتان را نوشتید بسیار سپاسگزارم. من همه آنها را تک تک با ایمیلهایی که به من ارسال می شود مقایسه کردم و خوشبختانه همه آنها سر جای خودش است و چیزی از آنها حذف نشده است. دیشب از بین نظرات شما یکی را انتخاب کردم و خریدم. قیمت آن حدود پنجاه دلار بود و تا هفته دیگر آن را تحویل می گیرم. حتما می خواهید بدانید که کدام یک از نظرات شما را انتخاب کردم. خوب من حتما در زمان مناسب به شما می گویم که چه کادویی را انتخاب کردم و خریدم. البته حدس زدن آن هم چندان مشکل نیست و خودتان به راحتی می توانید متوجه آن شوید.

شنبه صبح کسانی که قایقم را خریده بودند برای بردن آن آمدند. آن را به قیمت خیلی ارزان فروختم چون موتور آن به کل خراب شده بود و برای درست کردن آن می بایست بیشتر از ارزش خود قابق برایش خرج کنم. به هرحال به اندازه کافی در این دوسال با آن سر گرم شدم و دیگر زمان رفتنش فرا رسیده بود. من یک موتور کوچک به انتهای آن وصل کردم و با سرعت خیلی کم به سمت جایگاهی رفتم که در آنجا می توانسیتیم قایق را از آب بیرون بیاوریم. آنها هم تریلر قایق را به انتهای وانت خود وصل کردند و از طریق جاده به مکان مورد نظر رفتند تا در آنجا منتظر من بمانند. من پس از نیم ساعت راندن از طریق آب به رمپ رسیدم و قایق را به سمت تریلر که در یک سراشیبی به زیر آب رفته بود هدایت کردم. همه چیز خوب پیش رفت و ما توانستیم نوک قایق را به تریلر وصل کنیم که وقتی از آب بیرون می رود روی آن قرار بگیرد. سپس راننده به سراغ وانتش رفت تا آن را روشن کند و قایق را به جلو بکشد ولی هر کاری کرد سوییچ ماشینش نچرخید. من از قایق بر روی اسکله پریدم و به سراغ ماشینش رفتم تا ببینم مشکل چیست ولی هرکاری کردیم سوئیچ نچرخید. مشکل اینجا بود که فرمان هم قفل شده بود و دنده هم از حالت پارک خارج نمی شد. پس از دو ساعت سر و کله زدن با آن بالاخره کلید در داخل سوئیچ شکست و آب پاکی را ریخت بر روی دستمان.

از آنجایی که ماشین آنها یک تویوتای نسبتا نو بود, به کمپانی زنگ زندند تا یک تکنسین بفرستند و آن را درست کنند. یک نفر دیگر هم با قایقش آنجا منتظر بود که رمپ خالی شود و قایقش را به آب بیاندازد. بالاخره یک ماشین جرثقیل مخصوص حمل ماشین آمد ولی مشکل اینجا بود که قایق و تریلر هم به پشت وانت وصل بود و اگر ما آن را از ماشین جدا می گردیم تریلر در زیر آب غرق می شد. قایق هم بسیار سنگین بود چون تقریبا دو برابر طول یک ماشین بود. بالاخره تکنسیتن بعد از چند ساعت سر و کله زدن توانست دنده را از حالت پارک خارج کند ولی فرمان همچنان قفل بود. سپس توسط جرتقیل, ماشین و قایق پشتش را کشید تا جایی که انتهای قایق از آب بیرون آمد و بر روی تریلر قرار گرفت. بعد در پشت چرخهای تریلر قایق موانعی گذاشتیم که به عقب نرود و وانت را از تریلر جدا کردیم و آنها توانستند به سختی آن را به پشت چرثقیل مخصوص حمل ماشین منتقل کنند. بعد با یک وانت دیگر قایق را کشیدند و بردند. تمام این ماجراها از ساعت هشت صبح تا ساعت دو بعد از ظهر طول کشید. صادقانه بگویم که اگر من آنجا نبودم محال بود که آن چهار نفر بتوانند این کارها را انجام دهند مخصوصا که فرمان وانت قفل شده بود و اصلا به عقلشان نمی رسید که چگونه با زاویه آن را به پشت جرثقیل منتقل کنند.

یکشنبه صبح هم به خانه یکی از دوستانم رفتم و بعد از ظهر هم به خانه جدید خودم رفتم تا ببینم که چه بلایی بر سر گاراژ آورده اند. خوشبختانه کارشان تمیز است و یک در جدید در قسمت پشت حیاط نصب کرده بودند که به سادگی بتوان وارد گاراژ و اطاق های دیگر آن شد. راستش اگر الآن آن اطاقهای زیر خانه را ببینید به سختی می توانید تصور کنید که به درد استدیوی موسیقی بخورد ولی اگر رنگ شود و کف آن هم موکت شود بسیار زیبا می شوند. از آنجایی که خانه در سال 1938 ساخته شده است سوراخ و سمبه های بسیار زیادی دارد و هر دفعه که من آنجا را می بینم یک چیز جدید کشف می کنم. دفعه قبل یک محفظه کوچک در آشپزخانه کشف کردم که بر روی در فلزی آن عکس بطری شیر بود و بعد متوجه شدم که شیر فروش ها در آن زمان بطری شیر را از داخل حیاط در آن قفسه کوچک می گذاشتند و شما از داخل آشپزخانه می توانستید آن را بردارید. دیروز هم یک راه مخفی کشف کردم که از قفسه ای در درون یکی از اطاق ها به زیر زمین و پارکینگ راه دارد. البته باید یک جای پا مثل پله برای آن درست کرد که راحت بشود از آنجا بالا و پایین رفت.

دیروز عصر هم هوا آنقدر گرم بود که همه مردم با مایو آمده بودند بیرون و آب تنی می کردند. من هم مایو پوشیدم و رفتم که بپرم توی آب ولی دیدم که آب یک مقداری برای من سرد است. البته چون بدنم داغ شده بود این طور به نظرم می آمد و اگر به داخل آب شیرجه می زدم پس از چند ثانیه بدنم عادت می کرد. بهرحال در آن لحظه بی خیال شدم چون مایو هم برایم کمی گشاد بود و می ترسیدم که اگر به داخل آب شیرجه بزنم از پایم در بیاید. بچه ها هم من را تشویق می کردند که به داخل آب بپرم و وقتی که منصرف شدم من را به خاطر ترسو بودن هو کردند. ولی به جای آن رفتم و سوار قایق بادی شدم و موتور آن را روشن کردم و با سرعت در دریاچه راندم. خیلی حال داد چون وقتی که قایق بادی را با سرعت برانید آب را می شکافد و آن را بر روی بدن شما پخش می کند. بهرحال کلی خنک شدم و سپس برگشتم و یک طناب برای بچه ها که بر روی تیوب شناور بودند انداختم و کمی هم آنها را با سرعت به اطراف کشیدم. با اینکه توی آب نپریدم ولی تقریبا خیس شده بودم و دیگر گرمای شدید هوا اذیتم نمی کرد. آخرین روزهای در کنار آب بودن را هم دارم سپری می کنم و باید تا می توانم از آن استفاده کنم.

دیگر زیاده حرفی نیست و من باید بروم. فقط خواستم گزارش چند روزی که نبودم را بنویسم.