تماس بدنی زن و مرد در امریکا

دیشب قایقم را به یک نفر فروختم و قرار است که آخر هفته بیاید و آن را ببرد. دیگر شما هم از قایق من راحت می شوید و دیگر نمی نویسم که در حال تعمیر قایقم بودم. البته هنوز قایق کوچکم را دارم و آن را با خودم به خانه جدید می برم. خوشبختانه در پایین ساختمان و در پشت گاراژ چند تا اطاق هست که می توانم وسایلم را در آنها بگذارم. یکی از آن اطاق ها را هم تبدیل به یک استدیوی موسیقی می کنم و بعد از اینکه دیواره هایش را آکوستیک کردم تمام آلات موسیقی و لهو و لعب و همچنین شرب الخمر را در آنجا قرار می دهم. شاید هم آنجا را به روش سنتی تزئین کردم و پشتی و قلیان در آنجا گذاشتم و کف آن را هم یک فرش ماشینی به طرح ایرانی می اندازم که نهایتا در فروشگاه کاسکو 150 دلار است. منقل و ذغال خوب هم آنجا می گذارم که اگر کسی خواست در حیاط کباب درست کند بجای باربیکیو از آن استفاده کند. یکی از دوستهای روسم نوازنده گیتار است و با باند موسیقی خودش در یک خانه در برکلی زندگی می کنند. او گاراژ خانه شان را به همان شکل سنتی تزئین کرده است و پشتی و سماور و قلیان گذاشته است و همان جا هم تمرین موسیقی می کنند و نامزدش کاترین هم خواننده گروه است و با صدای زیبایش می خواند. بعضی وقت ها که به خانه آنها می روم یک راست به سراغ گاراژ می روم و آنجا مستقر می شوم. نمی دانم چقدر با فرهنگ روس ها آشنا هستید ولی باید بگویم که فرهنگ سنتی روس ها و ایرانی ها بسیار به هم نزدیک است و نقاط مشابه فراوانی دارد. دفعه بعد که به خانه شان رفتم حتما برای شما فیلم و عکس می گیرم.

من تا کنون در وبلاگم در مورد مسائل زیادی صحبت کرده ام ولی امروز می خواهم به سراغ بحث شیرین و خوشمزه زنان در امریکا بروم و آن را با ایران مقایسه کنم. ولی قصد دارم این بحث را طوری مطرح کنم که ادامه مباحث پست قبلی باشد. یعنی اینکه با هم بررسی می کنیم تا ببینیم که مرز میان لذت روابط دیپلماتیک یک زن و مرد با تعرض به حریم خصوصی آنها در کجا قرار دارد. از آنجایی که غرایض دیپلماتیک در مردها و در زن ها شرایط و ویژگیهای خاص خودش را دارد, فطرت و ذات این بحث بسیار پیچیده و روشن نشدنی است. در امریکا برای اینکه بتوانند این پدیده اجتماعی را ساماندهی کنند آن را به عهده خود افراد جامعه واگذار می کنند و فقط دو شرط قانونی برای آن می گذارند.

1- شرط سنی. دختر و پسری که قصد روابط دیپلماتیک را داشته باشند حتما باید سن هر دوی آنها بالاتر از هجده سال باشد. البته مراودات کلامی و احساسی و ماچمالی کردن یکدیگر بلامانع می باشد ولی برخورد از نوع سوم به هیچ وجه قانونی نیست و اگر یکی از آنها بالاتر از هجده سال باشد به جرم تجاوز به زندان خواهد رفت. در ایران هیچ ضابطه قانونی برای این مسئله وجود ندارد و هر کاری در هر سنی از نظر قانونی مجاز است مگر اینکه قوانین داخلی خانواده از آن جلوگیری کند.

2- شرط رضایت طرفین. در امریکا در هر نوبت روابط دیپلماتیک رضایت دو طرف مربوطه الزامی است و هر کدام از آنها که بدون رضایت دیگری اقدام به برقراری روابط دیپلماتیک کند, از نظر قانونی تجاوز محسوب می شود و مجازات دارد. در ایران یک دیپلمات فقط یک بار بر سر سفره عقد رضایت می دهد و تا زمان مرگ و یا طلاق رضایت او دیگر هیچ ارزش قانونی ندارد.

البته ارتباطات غیر قانونی در سنین پایین و یا تجاوز هم در امریکا زیاد اتفاق می افتد ولی لااقل کسانی که از قانون پیروی می کنند تکلیف خود را در این گونه موارد خوب می دانند. مثلا دختر همخانه من که چهارده سالش است به من می گفت که من و دوست پسرم همدیگر را می بوسیم ولی چون زیر هجده سال هستیم از نظر قانونی اجازه نداریم که پیش هم بخوابیم و کار دیپلماتیک انجام دهیم.

ولی بحث اصلی ما این است که در امریکا چه تعاملی میان قوانین و روابط اجتماعی با غریزه دیپلماتیک وجود دارد که زن ها در جامعه کمتر احساس می کنند که به حقوق و یا حریم خصوصی آنها تعرض شده است و چرا اگر به پای درد دل زن های ایران بنشینیم متوجه می شویم که آنها از موارد متعدد تعرض به حریم شخصیشان در طول روز شکایت دارند.

شاید باورتان نشود اگر به شما بگویم که تفاوت در عدم رضایت زن های کشورمان فقط یک سری مسائل اجتماعی ساده و پیش و پا افتاده است که اگر توسط افراد آگاه فرهنگ سازی درست در این مورد انجام گرفته بود جامعه کشور ما برای زنان بسیار دلنشین تر و مطلوب تر می شد. متاسفانه جهل و نادانی مسئولان و کارهای غیر علمی و ابلهانه آنها نه تنها به احساس امنیت و آرامش زنها کمک نمی کند بلکه آنها را بیشتر تحقیر کرده و آزادی هایشان را سلب می نمایند. آنها برای اینکه یک زن آزار نبیند با روش های محدود کننده خود یک آزار بزرگ تر به او تحمیل می کنند. مثلا چون ممکن است یک مرد خودش را به یک زن بچسباند و موجب آزار او شود پس زنها دیگر اجازه ندارند در جلوی ماشین سوار شوند و یا اینکه باید سوار تاکسی خانم ها شوند و یا از درب عقب اتوبوس سوار و پیاده شوند. این روشهای جداسازی جنسی در سیستم های اجتماعی نوین آنقدر عقب افتاده و اشتباه هستند که حتی نمی شود در مورد آنها بحث کرد.

برای اینکه بتوانم این مسئله را کمی روشن کنم یک مثال ساده می زنم. فرض می کنیم که مرد ها همیشه از تماس بدنی با زن ها لذت می برند برای همین هر کجا که مثل تاکسی و یا اتوبوس شلوغ باشد و دست و یا پای آنها به هر زنی که در اطراف باشد بچسبد نه تنها احساس بدی به آنها دست نمی دهد بلکه خوششان هم می آید. این غریزه و فطرت طبیعی یک مرد است و هیچ کاری هم ندارد که آن زن کیست و یا چه شکلی است و البته در تمام نقاط دنیا هم غریزه یک مرد به همین شکل است. ولی لذت دیپلماتیک یک زن از تماس بدنی با یک مرد بستگی به عوامل زیادی دارد که یک مرد هیچوقت نمی تواند آن را درک کند و البته نیازی هم به فهمیدن آن ندارد. لذت دیپلماتیک یک زن حتی به عشق و علاقه او هم کاملا بستگی ندارد و ممکن است یک زن با اینکه شوهرش را هم خیلی دوست دارد ولی از تماس بدنی با یک مرد دیگر هم لذت ببرد.

در امریکا این مسئله بدین شیوه حل شده است که بصورت پیش فرض همه مردم چه زن و یا مرد فاصله خودشان را از یکدیگر حفظ می کنند زیرا نمی دانند که آیا آن فرد غریبه از نزدیک شدن فرد دیگری به خودش خوشش می آید یا خیر. اگر در جایی مجبور شدند و یا خواستند که آن فاصله را از بین ببرند از یکدیگر سوال می کنند که آیا این نزدیک شدن و یا تماس آنها را آزار می دهد یاخیر. برای همین در مورد آن صحبت می کنند و برای هر کاری که به حریم خصوصی دیگران مربوط شود اجازه می گیرند. مثلا اگر یک پسری بخواهد دست یک دختری را بگیرد از او می پرسد که آیا می توانم این کار را انجام دهم یا خیر. یک زن و یک دختر در جامعه امریکا خیالش راحت است که به هیچ وجه بدون خواست و اراده خودش حریم خصوصی وی نقض نخواهد شد و طبیعتا در جامعه امریکا آزار نخواهد دید و می تواند آزادانه به فعالیت هایش بپردازد.

ولی در ایران مثلا در یک تاکسی, فرد کناری شما سنگینی بدن خودش را بر روی شما می اندازد و توجهی نمی کند که آیا شما از این عمل ناراحت می شوید یا خیر. معمولا زن ها از این وضعیت شکایت می کنند و برای آنها اعصاب خرد کن و آزار دهنده است. به نظر من اگر یک سیستم درست حسابی و مبتنی بر اصول اجتماعی و علمی در کشور ما حاکم بود, به جای جداسازی اتوبوس ها و تاکسی ها و یا حتی مدارس, به پسرها و دخترها آموزش داده می شد که چگونه با یکدیگر در جامعه برخورد داشته باشند بدون اینکه به حقوق اجتماعی و یا حریم خصوصی یکدیگر تعرض کنند.

من زمانی که در ایران بودم گهگاهی مثل بقیه آدمهای دیگر از وسایل نقیله عمومی استفاده می کردم و طبیعی است که در بسیاری از موارد مجبور می شدم که به صورت تنگاتنگ با یک زن بنشینم و یا بایستم. در هر حال عدم تماس بدنی در جامعه ایران شدنی نیست و این یک حقیقت است. خوب من هم مثل هر مرد دیگری از تماس بدنی با یک زن بدم نمی آمد ولی از کتاب هایی که خوانده بودم و یا چیزهایی که بصورت پراکنده از این طرف و آنطرف یاد گرفته بودم می دانستم که اگر پایم به ناچار به یک خانم چسبیده است باید از او معذرت خواهی کنم و بگویم که من تا جای ممکن خودم را کنار کشیده ام. این حرف ساده باعث می شود که آن خانم احساس نکند که شما قصد سوء استفاده و یا تعرض به او را دارید و از نظر روانی ذهنش طوری تغییر می کند که دیگر از تماس بدنی با شما آزار نبیند. من اوایلی که به سنفرانسیسکو آمده بودم بعضی از سرویسهای کاری که در داخل شهر بودند را با اتوبوس می رفتم چون در مرکز شهر سنفرانسیسکو جای پارک مجانی بسیار سخت گیر می آید. در ساعتهایی که دبیرستان ها تعطیل می شد دخترها و پسرها به داخل اتوبوس می چپیدند و مثلا بعضی موقع ها که من ایستاده بودم و میله اتوبوس را می گرفتم, در جایی که فقط یک نفر می تواند بایستد هم جلو و هم عقبم یک دختر دبیرستانی می چپیدند و من آن وسط گیر می افتادم. ولی از من سوال می کردند که مثلا می توانیم آنجا بایستید یا نه و حتی یکبار یکی از آنها از من اجازه گرفت که بازوی من را بگیرد چون جایی برای گرفتن میله نداشت. به همین صورت مردها هم اگر مجبور باشند وارد محدوده یک خانم شوند از او اجازه می گیرند تا مطمئن شوند که او آزار نمی بیند.

البته مسئله ملاحظات مذهبی و محرم و نامحرم بودن نیز یک مسئله کاملا جداگانه ای است که به بحث ما و آزار جنسی هیچ ارتباطی ندارد. چون حتی ممکن است آزار جنسی در محدوده ای انجام شود که از نظر مذهبی بلامانع است و یا اینکه ممکن است یک رابطه سالم و بدون مشکل از نظر علمی و اجتماعی از نظر مذهبی حرام باشد. مذاهب نیز استدلالات خاص خوشان را دارند که مورد بحث ما نیست. ولی آن آشی که به هرحال توسط سنت و مذهب در کشور ما به عنوان جداسازی جنسی و نوع پوشش زنان پخته شده است اگر به قصد ایجاد یک محیط امن برای زنان بوده است به هیچ وجه مطلوب زنان و یا حتی مردان کشورمان نیست. به طوری که حتی افراد مذهبی نیز از ناموفق بودن این روش ها و عدم امنیت جنسی زنان در جامعه ایران شکایت دارند.

من دیگر باید بروم. شما می توانید این بحث را ادامه دهید تا ببینیم به کجا می انجامد.