ارزش آب در امریکا

گمان کنم که سرما خورده ام چون یکی از لوله های دماغم نشتی پیدا کرده است و همینطور از آن آب می چکد. از پاک کردن آن خسته شده ام بنابراین یک دستمال را لوله کردم و به داخل آن چپاندم. نمی دانم چرا به یاد نفتی های قدیم افتادم که بر روی چرخ دستی خودشان پیت های نفت را به منازل می بردند و آن را داخل بشکه های بزرگی که در حیاط و یا پشت حیاط خانه ها بود خالی می کردند. بعضی از پیت های نفت در داشتند ولی بعضی از آنها را هم با یک پارچه مچاله شده می بستند. همیشه وقتی که آقای نفتی به کوچه ما می آمد ما در حال فوتبال بازی کردن بودیم و با دیدن او و گاری پر از نفتش بازی را متوقف می کردیم و می گفتیم آقا نفتی نشوی! بعدها که نفت کمیاب شد دیگر نفتی ها برای خودشان دکان و دستگاهی داشتند و هیچ کسی را تحویل نمی گرفتند. صف های بسیار طولانی در جلوی مغازه آنها تشکیل می شد و ما هم مثل بقیه مردم پیت های حلبی خودمان را می بردیم و در صف می گذاشتیم. دیگر آقای نفتی پیت های خودش را هم به کسی نمی داد مگر اینکه طرف ارادت خاصی به او داشته باشد. من بعد از اینکه ساعت ها در صف می ایستادم و نفت می گرفتم آن را کشان کشان تا خانه می بردم و برای اینکه راه خودم را از میان مردمی که در به در از این مغازه به آن مغازه می رفتند باز کنم می گفتم که آقا نفتی نشوی. بعد بر می گشتم و زنبیل خودم را در صف مرغ و تخم مرغ می گذاشتم و بقیه افراد خانواده هم به صف های دیگر می رفتند. بعضی وقت ها مغازه دارها اقلام دیگری را هم با جنس کمیاب خود می فروختند و من عاشق آنها بودم. مثلا برای خریدن شیر حتما می بایست که یک شیرکاکائو و یا یک کیک هم می خریدیم. یک بار مادر بزرگ من یک بسته سیگار بهمن کوپنی خریده بود در حالی که هیچ کسی در خانه ما سیگار نمی کشید!

تمام شیرهای آب خانه ما بدون استثناء چکه می کردند و یکی از سرگرمی های من در روزهای گرم تابستان این بود که به قطره های آبی که از لبه شیرهای آب آویزان می شد و سپس سقوط آزاد می کرد خیره شوم. ممکن است به نظر بیاید که همه قطره های آب شبیه به یکدیگر هستند ولی من می توانستم تفاوت آنها را ببینم و متوجه شوم که هرکدام از آنها با دیگری فرق دارند. مخصوصا وقتی که به دستشویی گوشه حیاط می رفتم دوست داشتم که سقوط قطره های آب را به داخل آفتابه تماشا کنم و همیشه برای بیرون کشیدن من از دستشویی مجبور بودند که پاشنه در را از جا بکنند و یا اینکه من را تهدید کنند. دایی کوچک من همیشه دورخیز می کرد و جفت پا به در حلبی دستشویی می کوبید! یک روز که من در دستشویی بودم, دایی ام به خاله ام که مثل او در صف انتظار بود گفت که آیا آرش یبس است که اینقدر در دستشویی می نشیند؟ خاله ام گفت نه آرش کارش را زود انجام می دهد ولی دوست دارد که همینطور آنجا بنشیند و بیرون نیاید. خوب آنها نمی دانستند که من عاشق نگاه کردن سقوط آزاد قطره های آب به درون آفتابه هستم! در ضمن صدای افتادن هر قطره نیز با دیگری فرق می کرد و برای من بسیار جذاب و دیدنی بود. همیشه چیزهایی توجه من را جلب می کرد که برای دیگران عادی و بی اهمیت بود. من به چیزهای کوچک و ریز خیلی علاقه داشتم. البته الآن می فهمم که در آن زمان چشم های من مثل الآن نزدیک بین بود و من تا دوران دبیرستان متوجه ضعیف بودن چشم هایم نشده بودم و برای همین به چیزهای کوچکی که در جلوی چشم هایم بودند علاقه زیادتری نشان می دادم زیرا می توانستم آنها را خوب ببینم.

در خانه قبلی که بودم شیر آب حیاط خراب شد و هرچه که آن را سفت کردم یک مقدار خیلی کمی چکه می کرد. فردای آن روز از طرف اداره آب یک برگه به در حیاط چسباندند که یکی از شیرهای شما چکه می کند و باید آن را هر چه سریعتر درست کنید. امریکایی ها نسبت به هدر رفتن آب بسیار حساس هستند و آب برای آنها یک مسئله ناموسی است. اگر ببینند که شما دارید آب را به هدر می دهید بسیار ناراحت و غیرتی می شوند و دقیقا مثل این است که یک نفر به ما ناسزای ناموسی بگوید. در جاهایی که چمن کاری شده است لوله های افشانی در زیر زمین تعبیه می شود که به طور خودکار در ساعت معین آب را به اطراف می پراکند. در کنار خانه ما نیز یک جوی آب سیمانی وجود دارد که آب بسیار زلالی از آن می گذرد و احتمالا برای آبیاری درختان از آن استفاده می کنند. در ضمن آنها از کودکی به بچه های خود یاد می دهند که قدر آب را بدانند. مثلا وقتی که دختر همخانه من نصف یک لیوان آب را می نوشید بقیه آن را در یخچال می گذاشت تا بعدا بنوشد در حالی که این کار برای من عجیب و مسخره بود. من همیشه عادت داشتم که برای اینکه آب خنک بنوشم چند دقیقه شیر آب را تا انتها باز کنم تا آب خنک شود و سپس لیوان خودم را پر کنم. یعنی حداقل ده برابر لیوان آب را به هدر می دادم تا یک لیوان آب بنوشم. اگر الآن چنین کاری را در مقابل یک امریکایی انجام دهم گمان می کند که دیوانه هستم و سعی می کنم که جلوی این کار من را بگیرد. برای آنها آب منبع حیات است و به آن احترام می گذارند ضمن این که پول آب نیز گران است و کسی دوست ندارد که دلارهایش را از جیبش در بیاورد و به دور بریزد.

راستی قبل از اینکه بروم می خواستم بگویم که از دوستان عزیزی که برایم ایمیل می فرستند سپاسگزارم. ممکن است که الآن فرصت کافی برای پاسخ دادن به همه آنها را نداشته باشم ولی حتما همه آنها و نظرات شما دوستان را می خوانم. از دوستانی که موضوع نوشتن به من معرفی کردند نیز سپاسگزارم ولی من برای خیلی از آنها حرفی برای گفتن ندارم چون مثلا من در امور بانکی بسیار خنگ هستم و از گردش آن زیاد سر در نمی آورم و یا قیمت ها زیاد به یادم نمی ماند. مثلا شنبه ما سوار کشتی شدیم و به سنفرانسیسکو رفتیم ولی من اصلا یادم نیست که چقدر پول بلیط دادیم. نوشتن من که درست و حسابی و یا علمی و تحقیقی نیست بلکه نوشتن من مثل ویار زن حامله می ماند و دستانم هر چیزی را که خودشان دوست داشته باشند تایپ می کنند. بعضی وقت ها هم هر کاری که بکنم دستانم مثل خر در گل می مانند و از جایشان تکان نمی خورند. حالا که سرما هم خورده ام و از یکی از سوراخ های دماغم هم قطره قطره آب می چکد. راستی یک میز و چهار صندلی هم برای پشت حیاط خریدیم که بتوانیم در آنجا بنشینیم. یک چتر هم در بالای میز قرار دارد که با یک قرقره باز و بسته می شود. 

فعلا حرف دیگری برای گفتن ندارم پس بدرود.