ارتکاب یک عمل در امریکا

دیشب یکی از دوستان همخانه من سعی می کرد که به من رقصیدن باد بدهد. البته طبق معمول همیشه آنقدر مشروب خورده بودند که به زور می توانستند راه بروند. من یک سر رفته بودم به آشپزخانه که از توی یخچال یک چیزی را برای خوردن پیدا کنم که در بین راه گیر آنها افتادم. این دوست همخانه ام سلمانی دارد و قبلا هم چندین بار دیده بودمش. اسمش لزلی است و حدود سی و دو یا سه سال سن دارد و فدش هم حدود یک وجب از من بلندتر است. صدای موسیقی طبق معمول کر کننده بود و من می خواستم زودتر کارم را انجام دهم و به اطاقم برگردم تا ادامه سریال خواب و بیدار را نگاه کنم. لزلی و تریسا اصرار کردند که بروم و با آنها برقصم ولی من گفتم که اصلا رقص بلد نیستم. خلاصه دست من را گرفتند و کشیدند وسط بعد هم لزلی به من تانگو یاد داد و من هم هی می خندیدم و مسخره بازی در می آوردم. بعد هم یک سری دیگر از ارازل و اوباش ریختند توی خانه و من تا با همه خوش و بش کنم ساعت یازده و نیم شب شد.

همخانه من خیلی چیز جالبی تعریف می کند و می گوید که صبح چند روز پیش دوست پسر سابقش به خانه می آید و تقاضای دیپلماتیک یا بقول خودش نوکی می کند و تریسا با آن مخالفت می کند و می گوید که الآن با یک نفر دیگر دوست است و نمی تواند این کار را بکند ولی دوست پسر سابقش می گوید که چون امروز تولد من است یک هدیه دیپلماتیک به من بده و تریسا هم در نهایت قبول می کند. وقتی برای من تعریف می کرد مرده بودم از خنده و بهش می گفتم که یعنی تو بخاطر اینکه تولدش بود با او به رختخواب دیپلماتیک رفتی؟ راستش برای من که در فرهنگ متفاوتی بزرگ شده ام این قبیل چیزها کمی برایم عجیب است ولی امریکاییها نسبت به امور دیپلماتیک بسیار ساده و روان برخورد می کنند و مثل ما اینقدر مسئله را پیچیده نمی کنند و آن را به امور دینی و حتی اجتماعی پیوند نمی دهند. بقول خودمان می گویند من راضی, تو راضی, گور پدر قاضی.

البته موضوعی که می خواهم برایتان مطرح کنم درباره آزادی زنان در امورات خود و همچنین بیان آزادانه خواسته ها و احساساتشان نیست بلکه موضوعی که می خواهم برایتان بگویم در مورد رهایی گاز معده در امریکا و نحوه برخورد و تعامل امریکاییان با این پدیده شخصی و اجتماعی است. از آنجایی که این امر در امریکا یک مسئله ناموسی تلقی نمی شود, شما همواره شاهد صدور آن در میان یک جمع با تواتر مختلف خواهید بود. در میان کهنسالان این پدیده بیشتر به چشم می خورد زیرا علاوه بر ضعف عضلات کیپ کننده, قدرت شنوایی آنها نیز از حساسیت کافی برخوردار نمی باشد و در نتیجه آنها از شدت حدوث واقعه آگاه نمی شوند.

در امریکا برای این عمل, چه صدا دار باشد و چه بی صدا, از کلمه فارت استفاده می کنند در حالی که در فارسی کلمه گوز برای عمل صدا دار و کلمه چس برای عمل بی صدا بکار می رود. اصولا گوزیدن در امریکا مثل این است که شما سرفه و یا عطسه کنید و فوقش با یک معذرت خواهی سر و ته آن را هم می آورند. مثلا ممکن است در سینما نشسته اید و یک فیلم ترسناک هیجان انگیزی را تماشا می کنید که یک قاتل به دنبال فردی است و پس از تعقیب و گریز بسیار وارد خانه ای چوبی می شود و پشت دیوار مخفی می شود. سپس قاتل وارد خانه می شود و همه جا سکوت برقرار می شود و نفس ها هم در سینه حبس می شود که ناگهان بغل دستی شما یک گوز گنده صادر می کند.

بچه ها هم این کار را زیاد انجام می دهند و به نظرشان تفریح جالبی است که بگوزند و بخندند. من یک بار به دختر همخانه ام گفتم که عزیزم تو الآن دیگر تبدیل به یک دختر زیبا و نوجوان شده ای و درست نیست که بگوزی چون ممکن است دوست پسرت بشنود و بدش بیاید. ولی او گفت که دوست پسر من هم خودش گوزو است! بهرحال این حرف من تاثیر داشت و دیگر ندیدم که در جلوی جمع بگوزد. با اینکه عمل گوزیدن اصولا مفرح است ولی نحوه برخورد با آن در میان ما و امریکاییان بسیار متفاوت است. آنها گوز را مثل اشتباه داوری می دانند و آن را قبول می کنند ولی ما وقتی می گوزیم تلاش می کنیم که به خودمان و دیگران ثابت کنیم که این عمل از ما ساطع نشده است. ممکن است ناخن به فرش بکشیم و یا کاغذ پاره کنیم و وانمود کنیم که گوز ما هم همین بوده است ولی متاسفانه درصد خطای گوش انسان در این گونه موارد صفر است و محال است که صدای گوز را با چیز دیگری اشتباه کند.

یکی از مشکلات تریسا با دوست پسر قبلیش هم این بود که او چنان می گوزید که وی از خواب می پرید و همیشه سر این موضوع با یکدیگر اختلاف داشتند. تریسا می گوید که تد موقع گوزیدن یک پای خود را هم بالا می آورد و با آخرین توانش زور می زد و باعث می شد که صدایی مثل انفجار بلند شود. در واقع مشکل او گوزیدن وی نبود بلکه صدای بیش از حد بلند گوزش بود که او را از خواب بیدار می کرد. خود تریسا هم چند بار جلوی من گوزید ولی به روی خودش نیاورد. البته اگر گوزی بو دار باشد همه دماغشان را می گیرند و به گوزنده می گویند که دفعه بعد برود بیرون. ولی معمولا سیستم تهویه هوا طوری است که جریان هوا از طرف پایین به سمت هوا است و بنابراین بوهای نامطبوع زیاد به اطراف پخش نمی شود.

در دستشویی ها و ادارات این سیستم به خوبی قابل لمس است و اگر شما بگوزید یک راست به سمت بالا می رود و پس از عبور از دماغ خودتان به سمت مکنده های هوایی می روند که در سقف ها تعبیه شده اند. برای همین بوی گند سیر و پیاز هم کمتر دیگران را اذیت می کند مگر اینکه کاملا به آنها بچسبید. یکبار برای تشکر از من در اداره برایم یک بادکنک گرفتند که رویش نوشته تشکر آمیز بود. من به نخ این بادکنک یک سنجاق وصل کردم که در میان هوا و زمین معلق باقی بماند و توسط آن توانستم بفهمم که جریان هوا در اطاق من به چه صورتی است.

معمولا وقتی آدم تازه به امریکا می آید گوشش نسبت به صدای گوز بسیار حساس است و وقتی چنین صدایی می شنود بر می گردد و می خواهد گوزنده را پیدا کند و یا انتظار دارد که همه نخودی بخندند ولی می بیند که همه خیلی عادی به کارهای خودشان و حتی گوزیدنشان ادامه می دهند. پارسال وقتی مادر من آمده بود اینجا به یک فروشگاه رفته بودیم تا من برای قایقم یک موکت بخرم. همین طور که ما مشغول نگاه کردن به جنس های فروشگاه بودیم یک پیرزن به کنار ما آمد و شروع کرد به گوزیدن. آن هم نه یک بار و دو بار بلکه بطور پیوسته و متوالی. مادر من چشمانش از تعجب گرد شده بود و نمی توانست جلوی خنده خودش را بگیرد ولی بعد از یک مدت گوشهایش به شنیدن صدای گوز عادت کرد.

بهرحال اینکه اگر قصد آمدن به امریکا را دارید باید گوشهای خودتان را به شنیدن این صدا عادت دهید تا دچار شوک شنوایی نشوید.