کمی از شهر سنفرانسیسکو

امروز بعداز ظهر مادرم می رسد و من باید به فرودگاه بروم. احتمالا بعد از نهار دیگر به شرکت بر نمی گردم و یک راست به فرودگاه می روم. سعی کردم تا جایی که امکان دارم اطاقم را تمیز کنم ولی مجبور شدم که جهیزیه ام را همینطوری روی هم پچینم تا کمی جا باز شود. یکشنبه یک تلویزیون السیدی 32 اینج و یک نان تست کن و یک جاروبرقی خریدم. خوشبختانه دیروز در امریکا روز عمله بود و من هم تعطیل بودم و فرصت کافی داشتم که به کارهایم برسم. در واقع من هم در امریکا جزو عمله ها به حساب می آیم و ناظم مدرسه ام حق داشت که به من می گفت که اگر تو بزرگ بشوی یا حمال می شوی یا عمله. عصر جمعه نیز محضردار به خانه مان آمد و من اسناد بانکی مربوط به خانه را ثبت محضری کردم. اینجا برعکس ایران برای خرید خانه نیازی نیست که شما به دفترخانه بروید و دفتردار مثل عاقد با دفتر و دستک خود به خانه شما می آید. جناب دفتردار اعظم یک پیرمردی بود که عینک ته استکانی به چشم داشت و گمان کنم که نود سالگی خودش را هم رد گرده بود ولی همچنان چشمانش با دیدن همخانه من گردتر می شد. جمعه هوا خیلی گرم بود و همخانه من هم با مایو در خانه می چرخید و طبق معمول مثل مسلسل حرف می زد. چندین بار هم حواس محضر دار را پرت کرد و او اصلا یادش رفت که برای چه کاری آمده است. به هر حال هنوز هم کلید خانه را نگرفته ام و امیدوارم که در چند روز آینده بالاخره این اتفاق روی دهد که شما هم از این داستان دنباله دار خانه خریدن من راحت شوید.

فرودگاه سنفرانسیسکو در قسمت جنوبی شهر قرار دارد و از جایی که من هستم حدود 50 مایل فاصله دارد. اگر در گوگل وارد قسمت نقشه شوید می توانید فرودگاه را از نزدیک ببینید. جدیدا میزان بزرگنمایی جنوب و شرق سنفرانسیسکو را چند برابر بیشتر کرده اند و شما حتی می توانید داخل حیاط خانه ها را هم از بالا ببینید و یا بعضی از تابلوهای فروشگاه ها را بخوانید. البته نمای خیابان هم خیلی خوب است ولی نمای بالا به نظر من سرگرم کننده تر است. خوبی شهر سنفرانسیسکو این است که هم در خود شهر و هم در اطراف آن, مناطق دیدنی زیادی وجود دارد. بعضی جاهای شهر واقعا زیبا است ولی معمولا توریست ها کمتر آنها را پیدا می کنند. چند وقت پیش از یکی از کوچه های فرعی شهر بالا رفتم و به یک جایی رسیدم که به فضای سبز و جنگلی ختم می شد. سپس ماشینم را پارک کردم و پیاده رفتم تا به جایی رسیدم که بالای یک صخره بسیار مرتفع بود و از آنجا می توانستم تمام شهر سنفرانسیسکو را ببینم. خیابان های سنفرانسیسکو هم خیلی جالب است و در بیشتر مناطق آن سربالایی و سرپایینی است. همه این ها یک طرف و خانه هایی که در کوچه های سنفرانسیسکو وجود دارند نیز یک طرف. بعضی از آنها که در بالای تپه های مختلف هستند نه تنها نمای زیبایی از شهر دارند بلکه دریا و زندان آلکاتراس هم از آنجا دیده می شود.

در قسمت شمالی شهر, پل گلدن گیت قرار دارد و آن طرف آن هم شهر زیبای ساسالیتو و تیبران است که شاید بشود گفت جزو گران ترین شهرهای امریکا است. روزهای آخر هفته آنجا پر از توریست هایی  است که از مناطق مختلف امریکا و جهان به آنجا می آیند ولی اگر در وسط هفته به آنجا بروید می توانید از طبیعت زیبای آن بیشتر لذت ببرید. در شهر ساسالیتو شما ایرانی و ایتالیایی زیاد می بینید که البته همه آنها یک دستی به گنج قارون دارند. من و دوستم یک بار جوگیر شدیم و به یک رستوران باکلاس آنجا رفتیم و با اینکه فقط پیش غذا خوریم 120 دلار پول دادیم و آمدیم بیرون.البته رستوران ارزان هم در آنجا زیاد است و حتی می شود ساندویچ و یا پیتزای معمولی خورد. بستنی فروشی های آنجا هم معروف است و احتمالا ایتالیایی ها عاشق بستنی هستند. من از شهرهای اطراف سنفرانسیسکو خیلی بیشتر از خود شهر خوشم می آید چون شهر سنفرانسیسکو همیشه شلوغ است و هیچوقت هم جای پارک گیر نمی یاید و شما مجبورید به پارکینگ های عمومی بروید و 20 دلار بابت پارک ماشین پرداخت کنید. در ضمن در مرکز شهر هم شما آدم های عجیب و غریب زیاد می بینید و مثلا دارید رد می شوید و می بینید که یک نفر دارد به شما بلند بلند فحش می دهد. چند وقت پیش با یکی از دوستان ایرانی به فروشگاهی رفته بودیم و داشتیم با هم فارسی حرف می زدیم. یکی از افریقایی تبارهایی که در آنجا بود فکر کرد که ما داریم به یک زبان دیگر در مورد او حرف می زنیم و یکباره شروع کرد به فحش دادن و بد و بیراه گفتن. ولی در شهرهای اطراف سانفرانسیسکو به ندرت به چنین افرادی برخورد می کنید.

خوب چون من بعدازظهر نیستم باید یک کارهایی را انجام بدهم و فقط خواستم که یک یادداشت کوتاه برای شما نوشته باشم. سلامت باشید.