آخر هفته ای دیگر

خوب این آخر هفته هم به سلامتی دچار یک خریت دیگر شدم و یک کاری کردم که خودم هم هنوز در عجبم. حالا بگو چه کاری کرده ام! رفتم قمار خانه و پول باختم؟ نه بابا من که دیگر به قمار خانه نمی روم. از محیط قمارخانه های اینجا زیاد خوشم نمی آید چون آدمهایی که به آنجا می روند بی کلاس هستند و شبیه قوم اجوج و مجوج هستند و تا خرخره سیگار می کشند و با مشت بر روی دستگاه ها می کوبند که پول خورده شده شان را پس بگیرند. خوب پس این آخر هفته چکار کرده ام؟ می گویم بابا کمی دندان به جگر بگیرید تا داستان آن را برایتان تعریف کنم. راستش ماجرا از اینجا آغاز شد که وقتی هفته پیش برای تعوض روغن ماشینم به نمایندگی رفتم به من گفتند که گارانتی ماشینت تمام شده است و بابت روغن ماشین هم که عوض کرده ایم باید صد و پنجا دلار اخ کنی. البته من پول را دادم ولی همان جا تصمیم گرفتم که این آخر هفته ماشینم را عوض کنم. نگه داشتن بی ام دابلیو در اینجا بدون گارانتی یعنی مصیبت کبرا چون قطعات آن بسیار گران است و اصلا صرف نمی کند. خلاصه این آقا و خانمی که شما باشید من چند روز را به تحقیق و تفحص در مورد انواع ماشین ها و مدل و میزان مصرف بنزین آنها پرداختم. هوندا و نیسان و تویوتا گزینه هایی بودند که بیش از همه به آن فکر می کردم و تصمیم داشتم که یک ماشین ارزان بخرم چون استفاده زیادی هم از آن نمی کنم. بله دوستان بالاخره روز شنبه فرا رسید و من شال و کلاه کردم و به سمت شهر راه افتادم. وقتی که وارد شهر شدم چشمم افتاد به نمایندگی آوودی و به خودم گفتم که یک سری هم به آنجا بزنم که ببینم اوضاع و احوال به چه صورت است. وقتی که ماشینم را پارک کردم و داشتم اتومبیل ها را می دیدم یک نفر به سراغم آمد و وقتی دید که من به دنبال خرید ماشین هستم نامردی نکرد و زنگ زد به یک فروشنده خانم خوش تیپ که او هم در کسری از ثانیه در روبرویم ظاهر شد و من را با خودش به دفتر کارش برد.

من به او ماجرا را گفتم و به او خاطر نشان کردم که فقط آمده ام تا ببینم که اوضاع و احوال آوودی چگونه است. او هم در دلش به ریش من خندید و گفت که بیچاره نمی داند که هر کسی که به اینجا بیاید دیگر دست خالی بیرون نمی رود! اول ماشین a3 را به من نشان داد و من را پشت فرمان نشاند و به بزرگراه رفتیم. اصلا از آن خوشم نیامد چون به نظرم سبک بود و در آن احساس امنیت نمی کردم. بعد به سراغ A4 رفتیم و آن را هم در بزرگراه تست کردیم. بد نبود ولی من به او گفتم که من به ماشین شاسی بلند عادت کرده ام و در این ماشین احساس می کنم که بر کف آسفالت نشسته ام. او گفت که متاسفانه مدل Q5 که شاسی بلند است تمام شده است و نمی توانی آن را در بازار پیدا کنی چون خیلی طرفدار دارد و اگر هم بخواهی آن را بخری باید چند ماه در نوبت بمانی. من به او گفتم که در پارکینگ یکی بود و من آن را دیدم ولی او گفت که متاسفانه فروش رفته است و صاحبش امروز می آید که آن را ببرد . بیچاره فروشنده حتی عینک من را هم تمیز کرده بود تا بتوانم ماشین ها را بهتر ببینم ولی وقتی فهمید که من از ماشین شاسی بلند خوشم می آید دیگر کاری از دستش بر نمی آمد و رضایت داد که من بروم و اگر تصمیم گرفتم که ماشین معمولی بخرم برگردم با اینحال به او گفتم که شرایط پرداخت آن ماشینی را که امتحان کرده بودیم برایم چاپ کند تا با خودم داشته باشم و بتوانم با ماشین های دیگر مقایسه کنم. البته اگر هم می خواستم ماشین معمولی بگیرم بی ام دابلیو را ترجیح می دادم. وقتی که آن خانم پیش مدیرش رفت تا کردیت من را امتحان کند و شرایط پرداخت ماهیانه را در بیاورد با دو خبر خوش برگشت. اول اینکه کردیت من نزدیک هشتصد بود و اصلا باورش نمی شد که اعتبارم اینقدر خوب باشد و دوم اینکه گفت ماشین Q5 که دیده بودی هنوز به طور قطع فروش نرفته است و کسی که قرار بود بیاید و امروز آن را بخرد هنوز زنگ نزده است. خلاصه دست من را گرفت و با خودش به سمت پارکینگ کشید و گفت که تو عجب شانسی داری و از این حرف ها. وقتی که پشت ماشین نشستم و آن را راندم خیلی خوشم آمد و به قول معروف نمک گیر شدم!

خلاصه دردسرتان ندهم همان جا آن ماشین قدیمی را از من گرفتند و من را با این ماشین لندهور آوودی از آنجا انداختند بیرون. دیگر از قیمت و این چیزها نپرسید که باعث شرمندگی است ولی همین طوری می گویم که پرداخت ماهیانه من حدود دویست و پنجاه دلار بیشتر از پرداخت بی ام دابلیوی اکس تری قدیمی خواهد بود. در ضمن من ماشین را سه ساله لیز کردم  که شرایط آن خیلی بهتر از خریدن ماشین است. بله این بود داستان آخر هفته من که مثل همیشه یک کار غیر منتظره انجام دادم. حالا اگر از قبل تحقیقات می کردم و به این نتیجه می رسیدم که این ماشین را بخرم مشکلی نبود ولی من تحقیقات کردم و به نتایجی رسیدم و دقیقا بر عکس آن نتایج عمل کردم! شاید هنوز خودم را خوب نمی شناسم و یا اینکه از تمایلات درونی و نهفته در وجودم به درستی خبر ندارم. یا اینکه شاید هم به خاطر مهارت فروشنده خام شدم و کاری را انجام دادم که در برنامه ام نبود. البته ناگفته نماند که رانندگی با آن هم خیلی حال می دهد و انواع و اقسام دگمه های مختلف دارد که یاد گرفتن آن کلی طول می کشد. عقب آن هم دوربین دارد و لیزر دارد و از این چیزهای جالب! دوستانم هم خیلی از این ماشین خوششان آمد و هر کدامشان یک دور با آن زدند! امروز صبح هم به برندا گفتم که ماشینم را عوض کردم و قرار شد که یک بوق با آن بزند و بلکه اجازه داد ما هم یک بوقی بزنیم! البته افراد دیگر هم قرار شد که بوق بزنند ولی چون شما فقط برندا را می شناسید و برایتان نوستالوژی است من هم فقط نام او را آوردم!  بله دیگر این هم از ماجراهای من. حالا همین روزها با اردنگی می زنند در کون من و بیرونم می کنند و سپس من باید با این همه مخارج تزئینی کاسه چه کنم چه کنم به دستم بگیرم و ببینم که چه خاکی می توانم به سرم بکنم. البته می دانید که بدهی های بانکی در امریکا با عشق به وطن یک رابطه یک به یک دارد و هر چه بدهی به بانک بیشتر شود عشق به وطن هم در وجود آدم بیشتر شعله ور می گردد و اگر زمانی بدهی بانکی به خرخره برسد آنقدر این عشق به وطن متجلی می گردد که آدم قید سرزمین کفر را می زند و به دیار و سرزمین مادری خود می شتابد تا از شر همه بدهی ها خلاص شود. خدا را شکر ایران هم که از همه جای دنیا جدا افتاده است و در آنجا دست هیچ احدی به آدم نمی رسد و حتی اگر کسی یک میلیون دلار هم وام بگیرد و به ایران فرار کند نمی توانند دنبلان او را بخورند.

این هم از گزارش آخر هفته من. گفتم تا از دهن نیفتاده است پز آن را به شما بدهم تا بعد!